Çok zengindi, ama...

Ebû Muhammed Basri "rahime-hullahü teâlâ", zengindi, ama dünya sevgisini çıkarmıştı kalbinden. İnsanlar, akın akın sohbetine koşar, O da o Müslümanların kalblerine ilim, hikmet saçardı. Bir seveni anlatıyor: Ebû Muhammed ismini işitince, ziyaret etmek istedim. Ve aynı gün çıktım yola. O yere yaklaşınca, pek çok hayvan sürüleriyle karşılaştım. Ayrıca hurmalıklar, tarlalar, bağlar ve bahçeler. İlk rastladığım adama; - Bu hayvanlar ve bu bağlar kimindir? diye sordum. Cevabında; - Hepsi de Ebû Muhammed hazretlerinindir, dedi. Çok şaşırdım. "Bu nasıl velî ki, dünyalığı çok" diye düşündüm içimden. Bildiğime göre, Allah adamlarının malı mülkü olmamalıydı. "Öyle ise bu kişi velî değil" dedim kendi kendime. Hem bunları düşünüyor, hem de ilerliyordum yollarda. Bir taraftan da; "Bu kadar yolları boşa geldim" diyordum. Nihâyet ulaştım bu zâtın hânegâhına. Henüz kapısını çalmamıştım ki, bir hizmetçi gülümseyerek açtı kapıyı. Ve iltifatlarla aldı beni içeri. Ebû Muhammed hazretlerinin huzuruna çıkınca, elimde olmayarak, meyl etti kalbim ona. Bana, ismimle hitâb edip; - Yâ Ömer! Yol boyunca gördüğün o mal ve mülkler bize ait ise de, sevgileri yoktur kalbimizde. Çünkü kalb, Allah içindir, buyurdu. Ve ekledi: - Bir kalbte az bir dünya sevgisi olsa, o kimseye Hak teâlâ'yı tanımak nasib olmaz. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com