"Âhirette bunu sana sormazlar!"

Basra’da yaşayan Muhammed bin Vâsi’ hazretleri, Tâbiîn’in büyüklerindendir.

 

Dünyâya zerre kadar îtibâr etmez, insanlar, nasîhatlerinden çok istifâde ederlerdi.

 

Bir gün biri geldi.

 

Bu büyük velîye;

 

“Efendim, bana ‘kazâ ve kaderi’ anlatır mısınız” dedi.

 

Cevâben mezarlığı gösterdi ona.

 

Ama o, anlamadı.

 

Bu defâ da ona;

 

“Bu konu, geniş ilim ister. Kabirdekiler şimdi bununla hiç meşgul değiller. Hem âhirete gidince bunu sana sormazlar” buyurdu.

 

● ● ●

 

Muhammed bin Vâsi’ hazretleri bir gün, kendisinden nasîhat isteyen bir gence;

 

“İnsanlara karşı dilini muhâfaza etmek, altını muhâfaza etmekten daha zordur” buyurdu.

 

Ve ilâve etti:

 

“Âhiret'te, Cennete giden bir kimsenin orada ağlaması ne kadar garipse, Cennete gideceği meçhul olan bir kişinin burada gülmesi de o kadar gariptir.”

 

● ● ●

 

Bir gün de sohbetinde;

 

“Kardeşlerim! Vaktiyle öyle mübârek zâtlar vardı ki, başını, hanımıyla bir yastığa koyardı. Ama sabaha kadar uyumaz, sessiz sessiz ağlar; yastığı, gözyaşından ıslanırdı!” buyurdu.

 

Ve ekledi:

 

“Yirmi yıl, geceleri böyle ağlardı da hanımının bundan haberi olmazdı!”