Avret yerini ört!..

Kütahya’da doğup İstanbul’da vefat eden Yâkub Germiyânî hazretlerine, bazıları gelerek, namaz içinde gönüllerine çeşitli düşüncelerin geldiğinden yakındılar.

Onlara cevaben;

“Kırk yıldır, değil namaz içinde, namaz dışında bile basiret gözüm, Allahü teâlânın rızasından başka bir şeye bakmamıştır” buyurdu.

Sonra şöyle anlattı:

Bu yola yeni girmiştim.

İlk zamanlarımdı.

Kendi hâlimde, kalbimle meşgul olup murakabedeydim. Birdenbire önümde, çıplak bir kimse görünüverdi. Ona; “Avret yerini ört, yahut da başka tarafa git!” dedim.

Ama hiç aldırış etmedi.

Sözümü dinlemedi.

Hatta bana bakarak;

“Ben; senin, dün kıldığın ikindi namazının suretiyim. Namazın sünnetleri, benim elbisemdir. Sen namazın sünnetlerini terk ettiğin için ben kıyamete kadar böyle kalsam gerektir” dedi.

Çok mahcup oldum!

Ve pişman oldum.

İşte o andan itibaren, Allahü teâlânın emirlerini yerine getirmekte çok dikkatli davranmaya, gaflette bulunmamaya gayret ediyorum.

Bir gün, bu zata;

“Fütüvvet nedir efendim?” diye sordular

Onlara cevaben;

“Fütüvvet, gücendiğin kimseye iyilik etmek, sevmediğine ihsanda bulunmak, sıkıldığın insana güler yüz göstermektir” buyurdu.