Bana izin ver, cenge gireyim

Vücudum zayıftı.

Ve kuvvetim azdı.

Lâkin Ebu Cehil'in başını ben kestim.

Ve Resulullah'ın huzuruna getirdim.

? ? ?

İki asker birbirine girdi.

Ebu Bekr-i Sıddık Resulün yanındaydı.

Bir ara kendi oğlunu gördü.

Kâfirlerin arasındaydı.

Birden heyecanlandı.

? ? ?

Ve din gayretiyle:

'Yâ Resulallah! Bana izin ver, cenge gireyim. Oğlumun başını kendi elimle kesip geleyim' dedi.

Resûl-i Ekrem:

'Hayır' buyurdu.

? ? ?

Ve ardından:

'Yâ Eba Bekir! Sen harbe katılma. Sen, benim yanımda, gözüm ve kulağım gibi olduğunu bilmiyor musun' buyurdu.

Onu, kulağına benzetti.

Ve gözüne benzettiler.

Zira islam dini, önce ve sonra Ebu Bekr-i Sıddık'la karar tuttu/oturdu."

? ? ?

Enes bin Malik der ki:

"Ebu Hüreyre'den işittim.

Resul aleyhisselam 'Eğer Ebu Bekir olmasaydı, Allahü teâlâya ibadet olunmazdı' buyurmuştur.

Önce o iman etti.

Sonra başkaları.

Evet, her kim islam'a girdiyse, Allahü teâlânın ihsan etmesiyle girmişti. Lâkin bunda Hazret-i Ebu Bekir'in ilk islam'a gelmesinin payı çoktur. İyi düşünürsen, anlarsın." ("Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn" kitabından alınmıştır.)