Belh emîrinin kızı

Ahmed bin Hadraveyh rahmetullahi aleyh, evliyânın büyüklerindendir. Hâl ehli bir zât idi. Belh şehrinde yaşadı. "İbrâhim Edhem" ile sohbet etti. Bir sohbetinde; - Bir kimse doğru yolu bulmakta muvaffak olamıyorsa, bunun sebebi, onun basîretsizliğidir, buyurdu. Belh emîrinin kızı Fâtıma, çok güzeldi. İhlâs sahibi olup, bu zâtın "Hak dostları"ndan olduğunu öğrenmişti. Biriyle haber gönderip; - Beni babamdan iste! diye ricâda bulundu. Kabul etmeyince üzüldü. Bu defa başka biriyle; - Ben seninle, "nefsim için" değil, "Allah için" evlenmek istiyorum. Seni ben, "yol kesici" değil, hak yolunu gösteren "bir rehber" biliyordum, yoksa yanılıyor muyum? diye haber saldı. Ahmed bin Hadraveyh bu haberi alınca kabul etti. Ve gidip istedi bu kızı babasından. Babası, memnûniyetle verdi kızını bu "Allah dostu"na. Ve evlendiler. Sonra hanımını alıp, Nişâbur'a yerleşti. MERKEBİ NİYE KESTİRMİŞ? Bir gün, devrin evliyâsından, "Yahyâ bin Muâz-ı Râzî" hazretleri geldi bu zâtın ziyaretine. Uzak diyardan gelmişti. Hanımı Fâtıma, buna o kadar sevindi ki, o zâtın şerefine birçok koyun kesip ziyafet verdi o yörenin halkına. Evini, şamdanlarla donattı. Sonra; - Merkebi de kesin! diye emretti hizmetçisine. Beyi bunu öğrenince; - Yâ Fâtıma, merkebi niçin kestiriyorsun? diye sordu. Cevâben; - Kerem sâhibi bir "Allah dostu", kerem sâhibi bir "Allah dostu"nu ziyarete gelmiş. Bu, ne büyük şeref! dedi. Ve ekledi: - Biz "insanlar" bayram yaptığımız gibi, "köpekler" de bayram etsin istedim. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com