"Bu gördüğünü kimseye anlatma!"

Abdülhakîm Arvâsî hazretlerini sevenlerden Abdülkâdir isminde bir pamuk tüccarı şöyle anlatıyor:

 

Efendi Baba ile Eyüp Câmii’nde bir gün beraberdik.

 

Öğle namazını kıldık.

 

Birlikte dışarı çıktık.

 

Ve Hazret-i Hâlid'in türbesine girip bir kenarda oturduk.

 

Efendi Baba;

 

“Bana sokul ve gözlerini kapat!” buyurdu.

 

Ben de öyle yaptım.

 

Gözlerimi kapatınca, Hazret-i Hâlid bin Zeyd’i gördüm karşımda.

 

Uzun boylu ve heybetliydi.

 

Kalkıp elini öptüm hürmetle.

 

İkisi bir şeyler konuştular.

 

Ben bir şey duymuyordum.

 

Sadece seyrediyordum.

 

Bir müddet sonra;

 

“Gözünü aç!” buyurdu.

 

Açınca, Hazret-i Hâlid kaybolmuştu gözden.

 

Efendi Baba ile ikimiz yan yana oturuyorduk.

 

Sonra dışarı çıktık.

 

İkindi ezânı okunuyordu.

 

Efendi, bana dönüp;

 

“Neler gördün?” diye sordu.

 

Aynen arz ettim.

 

Kulağıma eğildi.

 

“Ben hayatta oldukça, bu gördüğünü kimseye söyleme!” buyurdu.

 

Ben hemen;

 

“Başüstüne efendim” dedim.

 

O vefat ettiği için anlatıyorum...