"Dua buyurun, gözlerim görsün"
5 Temmuz 2016 02:00
Erdebil’de doğan Safiyyüddin Erdebili hazretlerinin talebelerinden İzzeddin isminde birisinin, küçüklüğünde gözü sakatlandı.
İlâç doktor kâr etmedi.
Tedaviler iyi gelmedi.
Sonunda “kör” oldu.
Öyle ki, gözlerinin göreceğinden ümidini kesmişti artık.
Ancak yakınları, onun bu durumuna çok üzülüyorlardı!
Cuma gecesiydi.
Bir rüya gördü.
Bu rüyasında her yan, her taraf ışıl ışıl aydınlıktı.
Nurlu insanlar vardı.
Kalbine sürur geldi.
Heybetli bir zat gördü!
Kim olduğunu sordu.
"Resulullah Efendimizdir” dediler.
Gitti ve mübarek ayaklarına hürmetle kapanıp öptü.
Elini de öptü.
Ve "Yâ Resulallah! Dua buyurun da gözlerim açılsın” diye rica etti.
Çok yalvardı.
Efendimiz ona;
"Üzülme, Safiyyüddin Erdebili'nin yanına git. O sana dua etsin. Onun duasıyla şifa bulursun" buyurdu.
Bu “müjdeyi” aldı.
Çok memnun oldu.
O sevinçle uyandı...
Akrabalarına anlatınca, hepsi de sevinerek onu Safiyyüddin Erdebili'nin huzuruna götürdüler... O mübarek zât ona bir kere baktı.
O an gözleri açıldı.
Ve görmeye başladı.
Gözlerinde hastalıktan hiç eser kalmadı. O gün, Safiyyüddin Erdebili hazretlerinin talebeleri arasına girdi.