Hazret-i Fatıma-tüz-Zehra küçük yaştayken, annesi Hatice-tül-Kübra (radıyallahü anhüma) vefat ettiği için, Resulullah Efendimiz onu, büluğ yaşına kadar yanından ayırmadı. Onu bizzat yetiştirdi. Kendisi terbiye etti. *** Bir gün Hazret-i Fatıma Resûl-i Ekrem'in huzuruna girmişti. Efendimiz ona bakıp evlenme çağına geldiğini müşahede ettiler/gördüler. Kureyşten çokları istedi. Ama kimseye vermediler. Soranlara da "Onun işi, Hak teâlânın buyruğuna bağlıdır" buyurdular. Bir gün Hazret-i Ebu Bekir, Hazret-i Ömer ve Sa'd İbni Muaz bu işi konuşup "Fatıma'yı, Ali'den gayri herkes istedi. Kimseye iltifat olunmadı" dediler. Sebebi ne idi? Bunu düşündüler. Ve merak etiler Hazret-i Ebu Bekir "Zannederim ki bu devlet Ali'ye nasip olur. Gelin Ali'ye varıp bu meseleyi açalım. Fakirliği öne sürerse ona yardım edelim" dedi. Onlar bunu dinlediler. "Evet iyi olur" dediler. Hazret-i Sa'd "Yâ Eba Bekir! Sen her hayırda öndesin. Kalk, biz sana yoldaş olalım" dedi. Üçü kalkıp İmam-ı Ali'nin evine gittiler. *** O esnada Hazret-i Ali Ensar'dan birinin hurmalığına su veriyordu. Onları görüp sevindi. Ve yanlarına koştu. Hazret-i Ebu Bekir "Yâ Ali! Fatıma'yı çok kimseler istedi, kimseye iltifat olunmadı. Sen niçin istemezsin?" dedi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com