Evliyâya kötü gözle bakmak

Dimitrofçalı Muslihuddîn Efendi hazretlerinin devrinde, bir kişi bilmiyordu bu zâtın büyüklüğünü. Bir gece rüyâ gördü. Sevgili Peygamberimiz o beldeye teşrîf etmiş, bu zâtın dergâhındaydı. Sohbet ediyordu. O kimseyi gördü. Ve ona bakarak; "Ey filân! Allah adamlarına kötü gözle bakmak felâkettir! buyurdular. Adam heyecan içinde uyandı. Mânevî bir haz içindeydi. Sabah olunca erkenden uyandı. Koştu dergâha. O zât içerideydi. Ve oturuyordu. Hem de tam Resûlullah Efendimizin rüyâda oturduğu yerde oturuyordu. O içeri girince ona bakarak; "Ey filân! Allah adamlarına kötü gözle bakmak felâkettir! buyurdu. Adamcağız bunu işitince sarıldı ellerine. Hürmetle öptü ve bir daha ayrılmadı sohbetinden. SEVMENİN ALÂMETİ Bir gün de bu zâta; "Hocam, Allahü teâlânın bir kulunu sevdiğinin alâmeti var mıdır?" diye sordular. Cevâbında; "Vardır" buyurdu. "O alâmet nedir?" dediklerinde; "O kimse hep hayırlı işlerle meşgul olur. İnsanlar fayda görürler kendisinden" buyurdu. Sordular yine: "Ya sevmiyorsa?" Bu defâ da; "Allahü teâlânın sevmediği kimse, mâlâya'nî ile vakit geçirir. Yâni ne dîne, ne de dünyaya faydası olmayan boş işlerle uğraşır. Daha açık söyleyeyim mi?" buyurdu. Hemen dediler ki: "Söyleyin hocam". O vakit de; "Allahü teâlânın bir kimseyi sevdiğine alâmet, o kimsenin 'iyi işler' yapması, sevmediğine alâmet de 'kötü işler' yapmasıdır" buyurdu.