"Hazret-i Fatıma'ya gıpta ettim"

İmrân bin Husayn (radıyallahü anh) anlatır:

 

Bir gün Efendimiz, bana;

 

“Yâ İmrân! Kızım Fâtıma rahatsızmış. Gel ziyâretine gidip hatırını soralım’ buyurdu.

 

Ben cevâben;

 

"Canım sana fedâ olsun yâ Resûlallah, gidelim" dedim.

 

Birlikte Hazreti Fâtıma'nın evine gittik.

 

Efendimiz kapıyı çalıp;

 

"Esselâmü aleyküm yâ ehle Beytî!" diye selâm verdi.

 

Fâtıma kapıyı açtı.

 

Ve Efendimizi görünce;

 

"Aleyküm selâm babacığım, buyurunuz" dedi.

 

Efendimiz buyurdu ki:

 

"Kızım, yanımda İmrân var, başını ört!"

 

Fâtıma arz etti ki:

 

"Babacığım, şu yün örtüden başka örtünecek bir şeyim yoktur."

 

"Kızım, işte onunla örtün."

 

"Babacığım, başımı örtsem vücûdum, vücûdumu örtsem başım açık kalıyor" dedi.

 

Resûl aleyhisselâm:

 

"Kızım, bu örtüyü uzunlamasına ört ki, vücûdunun her tarafını kaplasın" buyurdular.

 

Ben de dinliyordum.

 

Bu konuşmaları işittim.

 

Gözlerimden yaş geldi.

 

Müteessir oldum, üzüldüm!

 

Hazret-i Fatıma'nın dünyaya değer vermemesine gıpta ettim. (Devamı yarın)