"İzin ver hacca gideyim anne!"

Annesi de ona;

“Peki oğlum” dedi.

Nureddin Cerrahi, hazırlıklara başlayıp gerekli parayı tedarik ettikten sonra annesi ve sevenlerine veda edip hacca giden bir kervana yürürken, yolda bir adam gördü.

Oturmuş ağlıyordu!

Merak edip yaklaştı.

Adamcağız "Yâ Rabbî! Ölmeden önce bana borçlarımı ödememi nasip eyle, beni borçlu yatırma" diye dua ediyordu.

Hâline çok acıdı.

Ve koluna girip sordu:

O da söyledi. Bu miktar, tam Nureddin Cerrahi'nin cebindeki para kadardı. Parasının hepsini ona verip bir yöne doğru yürüdü.

Bir süre sonra durdu ve;

"Ben neredeyim?” dedi.

Tanımadığı yerlerdi.

Dikkatle bakınca “Kâbe-i şerif”in önünde olduğunu anladı. Hac törenine katılıp binlerce hacıyla birlikte "Lebbeyk, lebbeyk!" dedi.

Ve haccını ifa etti.

Sonra etrafına baktı.

“Ben neredeyim?” dedi.

Kendi evinin önündeydi.

Hemen eve girdi...

Kervanlar da döndüler. Yükünü eve bırakan, doğruca Nureddin Cerrahi'nin dergâhına gelerek "Tebrik ederiz, tebrik ederiz... Arafat'ta ne de güzel ‘lebbeyk! lebbeyk!’ diyordun” deyip, kendisini tebrik ettiler.