Kibirli adamın feci sonu!..

A -
A +
Şirvan’da doğan Abdülmecid Şirvani hazretleri; Tokat’ta mütevazı bir hayat sürer, insanları irşat ederdi.
Bir gün bu şehre makam sahibi biri gelir. İnsanlar, ziyaretine gidip “Hoş geldiniz” derler.
Ancak adam kibirlidir.
Asık suratla sorar ki;
“Bu şehrin ahâlisi bu kadar mı?”
“Evet” derler.
“Başka kimse yok mudur?”
“Takva sahibi bir zat var ki pek dışarı çıkmaz, ilimle uğraşır” derler.
Adamın sinirleri gerilir!
“Gidin, zorla getirin ki cezasını yanınızda vereyim, beni karşılamamak neymiş, ona göstereyim” der.
Onlar der ki:
“Lâyık olan, sizin ona gitmeniz ve elini öpüp duasını almanızdır.”
O, daha da hiddetlenir!
“Tamam, yarın gideyim de cezasını vereyim” der.
Onlar bunu duyar.
Bu zata koşarlar ve Efendim, çok zalim biridir. Gitmezseniz, size zarar verebilir” derler.
Büyük veli, onlara;
“O bize değil, kendine zarar verir” buyurur.
Ertesi gün olur.
Adam kibirle çıkar yola. Bu “Allah dostu”nun dergâhına gidecek, onu cezalandıracaktır güya.
Ancak tersi olur.
Zira atı huysuzdur.
Kendisi gururludur.
At huysuzlanıp adamı yere vurur. Bir “Allah adamını” uğratmak isterken zarara, tepetaklak olur.
Kendi girer mezara.