"Kimse eli boş dönmesin!"

Dede Ömer Rûşenî “rahmetullahi aleyh” evliyânın büyüklerindendir...

 

Aydın'da doğdu.

 

Tebriz'de vefât etti...

 

Bir sene hacca gitti.

 

Arafat ovasında, hacıların yalvarmalarını ve içli iniltilerini görünce, ellerini duâya açıp;

 

“Yâ Rabbî! Bu Müslümanların haccını kabul et. Haccı kabul edilmeyen biri varsa, benim hac sevâbımı ona yaz. Kimse ‘eli boş’ dönmesin buradan”  diye duâ etti.

 

O gece rüyâ gördü.

 

Şöyle nidâ edildi kendisine:

 

“Ey sevgili kulum! Bütün bu insanların haclarını, senin hürmetine kabul ettim... Yeter ki, sen üzülme.”

 

O anda uyandı...

 

Şükür secdesine vardı sevincinden.

 

● ● ●

 

Bu zât şöyle anlatıyor:

 

Hadîs-i şerîfte Peygamber Efendimiz buyurdu ki: “Kıyâmet günü, kulun ameli getirilir, oraya mahsus olan terâzinin bir gözüne konur. Melekler tartar. Ama hafif gelir. Tâ ki, Allahü teâlâ tarafından mühürlenmiş bir sayfa getirilip, sevap kefesine konunca bu kefe ağır gelir. Görürler ki, bu sahîfede Lâ ilâhe illallah yazılıdır."

 

● ● ●

 

Bu zât sevdiklerine; "Bende, hoş olmayan bir hâl görürseniz lütfen bana söyleyiniz ki, hâlimi düzelteyim. Zîra bir kimse, din kardeşinde kötü bir hâl görür de bunu ona bildirmezse, faydalı olamaz" buyururdu.

 

 

 

Abdüllatif Uyan'ın önceki yazıları...