"Korkmayın arkadaşlar!"

Az zaman geçti.

Ve kapı çalındı.

Bilâl-i Habeşi kapı aralığından bakınca, korktu.

Ve geri çekilip:

"Vaay! Ömer gelmiş" dedi.

Bunu öğrenince diğer sahabileri de korku sardı bir anda.

Bu korku niçindi?

Efendimiz içindi.

O yüzden sahabiler hemen fırlayıp Resulullah'ın etrafında halka oldular.

Zira Ömer, kolay alt edilecek biri değildi.

***

Hazret-i Hamza kalktı.

O sahabilere dönerek:

"Korkmayın arkadaşlar! Gelen bir kişidir. İyi niyetle geldiyse hoş geldi. Eğer şerre geldiyse şu kılıçla başını keserim!" dedi.

Ve kapıya çıktı.

Geleni gördü.

Ve gür sesiyle:

"Yâ Ömer! Biz Abdülmuttalip oğullarıyız. Biiznillah demiri çiğner, havaya püskürtürüz. Bize zafer bulamazsın, hele Resulullah'ın kılına bile dokunamazsın!" diye kükredi.

***

Ömer mahcuptu.

Bir sessizlik oldu.

Efendimiz biliyordu.

Kapıya geldiler.

Onu güler yüzle karşıladılar.

Yine de Eshab-ı Kiram'ın elleri hızla kılıç kabzalarına gitti hemen.

Zira durum kritikti.

Her şey olabilirdi.

Efendimiz eshaba:

"Korkmayınız. Ömer'in yanından ayrılınız!" buyurdu.