Bilecik'te medfun Hak dostlarından Şeyh Muhlis Dede, bir sohbetinde; - İnsanın Allahü teala ile arasındaki en büyük perde, "kendi nefsi"ni düşünmesi ve kendi gibi âciz olan "bir kul"a güvenmesidir, buyurdu. Ve ekledi: - İnsanların değil, Allahü teâlânın rızasına ve sevgisine kavuşmayı düşünmelidir. Sordular: - Ailemizi ve çoluk çocuğumuzu sevmeyecek miyiz efendim? - Elbette seveceğiz. - Öyleyse? - Ama onları sevmemiz de yine Allah için, yâni Allahü tealanın izin verdiği kadar olmalıdır. İki şeyi hiç unutmayın! Bir gün de sevdiklerine; - İki şeyi unutun. İki şeyi ise hiç unutmayın! buyurdu. - Onlar nedir? dediler. - Unutacağınız iki şey, yaptığınız iyiliklerle, başkasının size yaptığı kötülüklerdir. - Ya unutmayacaklarımız? - Onlardan biri "Ölüm", diğeri "Allahü teâlâ"dır. Kalbin gıdası nedir? Bir gün de bazı sevdikleri; - Kalbin gıdâsı nedir? diye sordular. Cevabında; - Kalbin gıdası ilimdir, buyurdu. - İlimden maksat nedir efendim? - İslâmiyeti öğrenmektir. Ama her "bilgi" bir vebâldir insana. Sordular: - Bu vebâlden nasıl kurtuluruz ki? - Bildiğiyle amel eden, kurtulur vebâlden. Ama o da yetmez. Çünkü amel de "İhlâs"la yapılması lâzım. - İhlâsla yapılmazsa hocam? - İhlas yoksa, hiçbir faydası olmaz. "Eski paçavra" gibi sâhibinin suratına çarpılır. E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com