Kuluma yetiş!

Yarısına varınca, ipi kestiler.

Kuyuda su vardı.

Suya düşecekti.

Hak teâlâ hazret-i Cibril'e:

"Kuluma yetiş!" buyurdu.

O da bir anda geldi.

Onu tuttu.

Bir kayaya oturttu.

? ? ?

Hazret-i Yusuf dua etti.

Hak teâlâyı zikre başladı.

Melekler, çevresine toplandılar.

Onunla ünsiyet peyda ettiler.

? ? ?

Kardeşleri, Onun sırtından çıkardıkları gömleği kana bulayıp babalarına götürdüler ve "Yusuf'u kurt yedi" dediler.

Ve kanlı gömleği uzatıp:

"İşte gömleği" dediler.

Yalandan ağladılar.

Sızlandılar.

Yakub Nebi gömleğe baktı.

Yırtılmadığını görünce:

"O kurdun Yusuf'uma şefkati sizden fazla imiş. Oğlumu yemiş de gömleğini yırtmamış" dedi.

Ve takdire razı oldu.

Ama hakikati biliyordu.

? ? ?

Az sonra bir kervan geldi.

Kuyunun yanında konakladı.

Birisi kovasını aldı.

Kuyuya sarkıttı.

Sonra yukarı çekti.

Hazret-i Yusuf  baktı.

O kovaya yapıştı.

Birlikte dışarı çıktı.

Saka, Onu görünce:

"Müjde, işte bir civan!" dedi.

? ? ?

O anda kardeşlerinden biri de oradaydı.

Kardeşine yiyecek getirmişti. (Devamı yarın)