Muhammed Hâdimî "rahmetullahi aleyh"

Küfr-i hükmî -7- Kim (Allah, gökte benim şahidimdir) der ise, Kaybeder îmânını, bu söz ile o kimse. Zîra bu söz, Allah'a mekân isnad etmektir, Halbuki Hak teâlâ, mekândan münezzehtir. (Allah baba) diyenin, îmânı gider yine, Çok dikkat etmelidir müslüman sözlerine. (Peygamber siyah idi) derse hem biri eğer, O dahî bu sözüyle îmânını kaybeder. Siyah kedi köpeği, (Arap Arap) diyerek, Çağırmak, çok çirkindir, sakınmak lâzımdır pek. Kim (Rızık Allah'tandır, ve lâkin kuldan dahî, Hareket lazım) derse, şirk olur bu söz dahî. Kulun hareketi de, zîra hep Allah'tandır, O kuvvet vermedikçe, kul elbet âciz kalır. Yine, (Nasrânî olmak, yeğdir Yahûdilikten) Diyen, küfre girer ve îmânı gider hemen. (Yahûdî, Nasrânîden şerlidir) demelidir, Mü'min, konuşmasına çok dikkat etmelidir. Ve yine, (Kâfir olmak, hıyanet eylemekten, İyidir) demek dahî, küfürdür bu sebepten. Kim derse (İlim ile, âlimle ne işim var?) Veyahut (Âlimlerin sözü ne işe yarar?) Ve yahut bir "Fetvâ"yı yere atarsa eğer, Böyle yapan bir kimse, îmânını kaybeder. Bir kimse, küfre sebep olan bir şey söylese, Duyanlardan biri de, bu sözüne gülerse, Onun o gülmesinde zarûret yoksa eğer, Söyliyen de, gülen de, mâzallah küfre girer. (Evliyânın ruhları hep hâzırdır, bilirler) Demek dahî küfr olup, söyliyen küfre girer. Çünki Hak teâlâdır her zaman hâzır olan, Evliyanın ruhları hâzır olmaz her zaman. Onlar, anıldıkları yerde hâzır olurlar, Daha önce ve sonra, o yerlerde yokturlar. (Âdem aleyhisselâm, buğday yemese idi, Biz günahkâr olmazdık) der ise eğer biri, Bu söz, bir Peygamberi küçültmek olduğundan, Bunu diyen kimsenin îmânı gider o an. Ve yine bir müslüman, küçük günah işlese, Biri de onu görüp, (Hemen tövbe et) dese. O da, (Tövbe edecek ne yaptım?) derse eğer, O, günahı hafife alır ki, küfre girer. Zîra islâmiyyetin her hükmü kıymetlidir, Birini hafif gören, îmânını yitirir.