Muhammed Hâdimî "rahmetullahi aleyh"

(Nikâhı haram olan kadınla) biri eğer, (Evlenmek helâl) derse, mâzallah küfre girer. Yine meyhanelerde ve oyun yerlerinde, Veya günah işlenen fısk meclislerinde, Radyo ile "Kur'ân" ve "İlâhî" dinliyerek, Keyiflenmek, küfr olup, sakınmak lâzımdır pek. Yine çalgı çalarak, "Kur'ân" okumak dahî, Küfr olup, bunu yapan dînini eder zâyi. "Kur'ân"ın, radyoda ve hoparlörde söylenen, Tam benzerine dahî, saygısızlık gösteren, Bizâtihi "Kur'ân"ın kendine olmuş gibi, İmânın gitmesine sebep olur bu dahî. Bir kimse, îmânının devam edeceğinden, Şüphe ederse eğer, îmânı gider hemen. İmânın gitmesinden korkmak ise, iyidir, Bu, îmânın kuvvetli olduğuna delildir. Her kim, bir "Peygamber"i inkâr ederse eğer, Hepsini inkâr etmiş olur ki, küfre girer. Bunun için, (Şu kadar Peygamber vardır) demek, Yani Peygamberlerin sayısını söylemek, Peygamber olmıyanı, Peygamber yapmak olur, Yahut bâzılarını maazallah inkâr olur. "Resul'ün sünneti"ni beğenmezse kim eğer, O dahî küfre girip, îmânını kaybeder. Yine dinde en ufak bir değişiklik yapmak, Küfür, yani dinsizlik olur bu da muhakkak. Kim küfrü, haramı ve mekruhları beğenir, Severse, bu da onun îmânını giderir. Farzları, sünnetleri beğenmezse kim eğer, Küfür olup, o dahî îmânını kaybeder. (Ölen insan rûhunun, bir çocuğa geçerek, Tekrar dünyaya gelmesi mümkün) demek, Yani kim "Tenâsuh"a inanır ise eğer, Küfr olup, o kişi de îmânını kaybeder. "Namaz"a ehemmiyet vermemek küfürdür, Yani bu, o insanın îmânını götürür. Küfre mahsus şeyleri, harpte, hile olarak, Kullanmak küfür olmaz, câizdir çünki mutlak. Kur'ân ve hadîslerde açıkça bildirilen, Bir şeye inanmamak, küfürdür ayriyeten. (Bu dünya böyle gelmiş, böyle gider) demek de, Çok tehlikeli olup, küfür olur elbette. (Fâiz helâl olsaydı) diye temennî etmek, Îmânı giderir ki, sakınmak lâzımdır pek. Yemesi ve içmesi, her dinde helâl olan, "Ekmek" veya "Su" gibi şeylerin de bir insan, (Haram olsa) diyerek, temennî etse eğer, Küfre girip, maazallah îmânını kaybeder.