Muhammed Hâdimî "rahmetullahi aleyh"

Bir kimse, Hindûların o bayram günlerine Ve hıristiyanların Noel gecelerine, Onlar gibi verirse kıymet ve ehemmiyet, Çok tehlikeli olup, küfürden korkulur pek. Yani o müşriklerin çirkin âdetlerini, Kim severek yaparsa, küfre atar kendini. Hiç "Yok"tan yaratmıştır âlemi cenab-ı Hak, Yani önce yok idi, sonra da "Yok" olacak. Buna rağmen âlemin, kim "Kadîm" olduğuna, İnansa, girer o da küfür karanlığına. Ve kim, bir "Hak mezheb"i, beğenmiyerek eğer, O mezhepten çıkarsa, maazallah küfre girer. Çünki beğenmemektir o mezheb imâmını, Bu yüzden küfre düşüp, kaybeder îmânını. Bazı cahil şeyhlerle, sahte tasavvufcular, İslâma hiç uymıyan icraat yapıyorlar. Bunlar kendilerine söylenince de hemen, Diyorlar ki: (Bu bize, haram değil esasen. Bunlar, ilm-i zâhirde haramdır, bu hakikat, Bizlerse ilm-i bâtın sahipleriyiz fakat. Siz öğreniyorsunuz islâmı kitaplardan, Bizse öğreniyoruz direk Resulullahtan. Hattâ buna kanâat etmezsek bizler eğer, Direk Hak teâlâdan soruyoruz bu sefer. Bizim ihtiyacımız yok kitap okumağa, Çünki biz nasıl olsa kavuşmuşuz Allah'a. Kavuşmak isterseniz Allah'a siz de eğer, İslâmı öğrenmeği terk ediniz, bu yeter. Hem bizim yaptığımız bu günah şeyler için, Allah, bize rüyada veriyor ruhsat, izin.) İşte böyle diyerek küfre düşmektedirler, Bunlara inanan da, maazallah küfre girer. "Cebriyye" fırkasına mensub olanlar dahî, İnkâr etmektedirler kuldaki iradeyi. Derler: (Yoktur insanda seçmek, yani dilemek, Her işini yapmağa, mecburdur insan elbet. Kul, rüzgârda sallanan ağaç ve dal gibidir, "İnsan bir işi yaptı" demek doğru değildir.) "İnsanların işini Allah yapar" diyorlar, Böylece doğru yoldan ayrılmış oluyorlar. Yine inanmıyarak hiç günah olduğuna, Onu işlemek dahî, zarar verir îmâna. Hem "Kur'ânı kerîm"e, kim ederse hakaret, Meselâ yere atsa, küfre girer o elbet. Yahut islâmiyetin ulvî hükümlerinden, Biriyle alay eden, yani aşağı gören, Bu maksatla söz, yazı, film ve karikatür, Ve temsil yapmak dahî, maazallah olur küfür.