Ne için mahzundu?

Peygamber Efendimiz ve şanlı sahâbîler, Uhud harbinden dönmüş, Medîne'ye giriyorlardı. Kadın ve çocuklar, yollara dökülmüş, gâzileri karşılıyor, hepsi de aynı kişiyi merak ediyordu; Sevgili Peygamberimiz'i... Kebşe Hâtun da düşmüştü yollara. Lâkin Peygamber Efendimizi sağ görememek endişesiyle pek mahzundu. Oğlu Amr şehit olmuştu bu harpte. Ama ne gam. O, Sevgili Peygamberimizi merak ediyordu. Ve gördü nihayet. Canım feda olsun! Onu sağ ve salim görünce, içten bir; - Elhamdülillâaah! dedi. Ve büyük bir sevinçle koştu huzuruna: - Canım sana fedâ olsun yâ Resûlallah! dedi. Seni sağ gördüm ya, dert değil gayrisi. Oğlu Amr'ı sormadı bile. Ama Resûlullah Efendimiz teselli ettiler Onu: - Ey Sa'dın annesi! Sana müjdeler olsun ki, oğlun en yüksek mertebeye erişti, buyurdular. Onu merak ediyordu Bir de Sümeyrâ Hâtun var ki, O da seğirtip Uhud'a gelmişti Medîne'den. Onun da düşündüğü, bir kişiydi; Sevgili Peygamberimiz... Geldiğinde, harp meydanı şehitlerle doluydu. Şöyle bir göz gezdirip, "Babası"nı gördü yerde. Bir "Fâtiha" okuyup seğirtti ileri. Az beride tanıdık bir şehit daha gördü. "Kocası"ydı bu da. İki şehit daha gördü az ileride. "Kardeşleri"ydi bunlar da. Dert etmedi hiçbirini. "Fâtiha"lar okuyup, koşturdu. Resûlullahı merak ediyordu zira. Nihayet Onu sağ ve selamette görüp, sevinçle koştu huzuruna. - Yâ Resûlallah! Babam, kocam ve kardeşlerim şehîd düşmüşlerse de gam değil, dedi. Hamdolsun ki, seni hayatta buldum. Ve mırıldandı: - Sana bir şey olsaydı, o zaman mahvolurduk!.. E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com