On yedi yaşındaydı...

Kutbüddîn Bahtiyâr Kâkî rahmetullahi aleyh, büyük velîlerdendir. Delhi'de yaşayıp, orada vefat etti. Bir buçuk yaşındayken, babası ayrıldı dünyadan. Onun yetişmesiyle annesi meşgûl oldu. Daha sonra "Muînüddîn-i Çeştî" adında bir evliyâ zât, bir gün, bir vesîleyle oraya gelmişti. Kutbüddîn, on yedi yaşındaydı o zaman. Bu zâtı görünce, gayri ihtiyârî kalbi meyletti bu "büyük velî"ye. Talebesi olmayı istedi. Bu niyetle huzûruna gidip yalvardı bunun için. O da kalb gözüyle bakıp, onun yüksek istîdâdını gördü ve kabul etti bu dileğini. O büyük evliyânın feyiz ve himmetiyle tasavvufun yüksek makamlarına yükseldi. "CEHENNEMDE ATEŞ YOKTUR!" Bir gün, bir genç bu zata gelip; - Efendim, Cehennemde ateş yoktur deniyor, bu doğru mu? diye sordu. Cevabında; - Cehennemde ateş olmasa insanlar nasıl yanar? buyurdu. Ve ekledi: - Ama bu ateşi, insanlar dünyadan götürecek evlâdım. - Nasıl yâni hocam? - Dünyada işlenilen çeşitli küfür ve günahlar var ya, - Evet efendim. - İşte bunlar, âhirette "Ateş" olup, yakacak sahiplerini. - Ya iyi iş ve ibâdetler hocam? - Onlar da birer "Cennet nîmeti" olacak sahibine. Köşk, hûri, ağaç gibi. - Anladım efendim. HUZURLU OLMAK İÇİN Bir gün de; - Efendim, huzurlu olmak için ne yapalım? diye sordular bu büyük zata. Cevaben; - Günah işlemeyin! buyurdu - Peki, günah işlememek için ne yapalım hocam? - "Ölüm"ü düşünün. Ölümü düşünen, günah işleyemez. E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com