"Sen, bunun için yaratılmadın!"

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri, henüz çocuktu ki tarlaya, çift sürmeye gidiyordu bir gün.

 

Hayvanı dile geldi ve;

 

“Ey Abdülkâdir! Sen bunun için yaratılmadın” deyiverdi.

 

O, bu sesi duydu.

 

Korkup eve geldi!

 

Ve annesine;

 

“İzin verirsen Bağdat'a gidip, ilim tahsil edeceğim” dedi.

 

Annesi;

 

“Tabii evlâdım! İlim öğrenmeni ben de çok isterim” dedi.

 

Koltuğunun altına 'kırk altın' dikti.

 

“Sakın yalan söyleme!” diye de nasîhat etti.

 

Abdülkâdir, bir kervanla çıktı yola.

 

Az sonra eşkıyâlar bastı kervanı.

 

Kimin neyi varsa hepsini aldılar.

 

Eşkıyânın reisi sordu ona:

 

“Ey çocuk! Senin neyin var?”

 

“Kırk altınım var” dedi.

 

“Hani nerede?”

 

“Koltuğumun altında.”

 

O yeri söküp altınları gördü.

 

Ve sordu ona:

 

“Niçin doğrusunu söyledin?”

 

“Anneme söz vermiştim” dedi.

 

“Ne sözü vermiştin?”

 

“Yalan söylemeyeceğim” diye...

 

Reis başladı ağlamaya.

 

“Eyvâh, ben de kulluk yapacağım diye Rabbime söz vermiştim” dedi.
Hepsi tövbe ettiler ve bu işi terk ettiler...