Horasan velilerinden Ahmed Nâmıki Câmi hazretleri bir gün evden çıktı, o anda kalbine; "Gitme, dertli bir mümin sana geliyor" diye ilham olundu.
Az sonra geldi misafirler.
Anne, baba ve çocukları.
Adamcağız “Bizim bir derdimiz var da onu size arz edecektik” dedi.
“Hayırdır, nedir derdiniz?”
“Efendim, Allah bize bir erkek evlât verdi, ama doğuştan âmâdır.”
“Tabibe gösterdiniz mi?”
“Gösterdik, ama çare olmadı. Mecburen size geldik. Bir dua etseniz de açılsa gözleri evlâdımızın.”
Büyük zat;
“Buna gücüm yetmez. Zira ölüleri diriltmek ve kör gözleri açmak, Îsa Nebi'ye ait bir mucizedir” dedi.
Adam üzüldü!
O, bunu sezince;
“Bir bakayım” buyurdu.
Sevinerek verdiler kucağına. Büyük veli, iki baş parmağını çocuğun gözlerine sürüp “Allah'ın izniyle açılın!” buyurdu.
O an açıldı gözleri.
Babası çok sevinip; “Bağışlayın efendim, önce ‘Bu işe gücüm yetmez’ dediniz. Sonra dua ettiniz. Hikmeti neydi?” diye sordu.
Büyük veli ona;
“Evet, önce öyle dedim. Ama Hakk teâlâ kalbime ‘Ey Ahmed! Ölüleri Îsa mı diriltmişti? Körleri, dilsizleri, O mu iyi etmişti? Bütün bunları biz yapmış, Onu da sebep kılmıştık... Bu çocuğun şifası için de seni sebep kıldık. Sen dua et, şifasını biz veririz’ diye ilham eyledi. Onun için dua ettim” buyurdu...