"Seni memnun edebildim mi?.."

Peygamber Efendimiz sallallahü aleyhi ve sellem, çok merhametli olup, herkesi memnun etmek, âdetiydi. Bir gün, bir köylü gelip bâzı şeyler istedi. Efendimiz, istediği şeyleri verdikten sonra; - Seni memnun edebildim mi? diye sordu. Köylünün cevabı menfi idi. - Hayır! Eshâb-ı kirâm taaccüp ettiler bu cevaba. Hattâ öfkelendiler içlerinden. Zîra Efendimize "Hayır" demek, küstahlığın âlâsıydı. Ama Efendimiz yine de mazur gördü onu. Daha başka şeyler de verip, tekrar sordu: - Şimdi memnun oldun mu? - Evet, Allah senden râzı olsun, beni ihsana boğdun, dedi. Ve duâlar ederek ayrıldı huzurdan. O gidince, Efendimiz "aleyhisselam" oradakilere dönerek; - Ey Eshâbım! Az önce siz o köylüyü neredeyse azarlayacaktınız. Eğer böyle yapsaydınız, bizden uzaklaşacak ve helâk olacaktı. Ama şimdi memnun ve bizi severek ayrıldı, buyurdu. BÖYLE YAPMA! Efendimiz "aleyhisselam", eshâbına merhamet eder, onlara her şeyin kolayını emrederdi. Kendisi "gece namazı" kıldığı halde ümmetine emretmedi. Nitekim bir gün mescitten çıkarken Eshabtan birinin, durup dinlenmeksizin namaz kıldığını gördü. Yanına gidip omuzundan tutarak kaldırdı ve; - Böyle yapma! Allah seni, gücünün yetmeyeceği şeylerle mükellef kılmadı, buyurdu. BİR GÜN TUT, BİR GÜN TUTMA Bir sahâbî de aralıksız her gün oruç tutuyordu. Efendimiz "aleyhisselam" o sahâbîyi de çağırıp; - Öyle yapma! Bir gün tut, bir gün tutma! buyurdu. E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com