İblîs'in adı Azâzil idi. Cin olarak yaratıldı. Ama meleklerin arasında bulundu. Vaktâ ki yerlerin ve göklerin idâresi O'na bırakıldı. O vakit kibirlendi. Ve kendi kendine; "Bu makâm benden gayriye verilirse, ibâdetten vazgeçerim. Zîrâ benden üstün kişi yoktur" dedi. Melekler baktılar. Levh-i mahfûzda: "Allah'a yakın biri, gadaba uğrayıp tard olunur" yazısını gördüler. Endîşe ettiler. Azâzil'e gelip; "Birine bir belâ gelecekmiş. Duâ et, Hak teâlâ onu bize vermesin" dediler. Azâzil; "Korkmayın. O belâ size gelmez. Ben o yazıyı hep görürüm" dedi. Melekler ısrar edip; "Sen duâ et" dediler. Azâzil o zaman; "Yâ Rabbî, bunları o belâdan koru" dedi. Kendini demedi. Ardından; "Yâ ilâhî, o yazıda kastedilen kimdir?" diye sordu. Hak teâlâ; "O, öyle biridir ki, ona nice nîmetler veririm. O ise emrime itâat etmez. Ben de onu huzûrumdan tard ederim" buyurdu. İblîs tekrar sorup; "O kimdir?" dedi. Hak teâlâ; "Pek yakında görürsün" buyurdu. O vakit başını kaldırdı. Levh-i mahfûza baktı. "İblîs'e lânet olsun" yazısını gördü. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com