Yâkub aleyhisselâm

Peygamber gönderilmesi "Yâkub aleyhisselâm", dayısının evinde, Kalarak, uzun müddet bulundu hizmetinde. Ve onun kızı ile evlenerek sonradan, "Yûsüf aleyhisselâm" doğdu bu hanımından. Bu oğlunun dünyâya teşrîf ettiği sene, Peygamber gönderildi Ken'an ahâlisine. Ve ona, Hak teâlâ gönderdi ki şu vahyi: (İmân ve ibâdete dâvet et ahâliyi.) Yâkub aleyhisselâm, bu vahyi alır almaz, Bunu, dayısına da aynı gün eyledi arz. O, beşyüz koyun ile bir o kadar katır, at, Verip, Ken'an iline uğurladı o saat. Vaktâ ki yaklaştılar onlar "Ken'an ili"ne, Melekler müjde verdi, bunu birbirlerine. Lâkin Iys, bilmiyordu içyüzünü bu işin, Dedi ki: (Ben lâyıktım Peygamber olmak için.) Dörtyüz kişi toplayıp, kurdu kötü bir niyet, "Onu öldürmek" için, yola çıktı pür hiddet. Yâkub Nebî, oğlunu çağırıp huzûruna, Buyurdu ki: (Ey oğlum, sen git Iys'in yanına. Ona de ki: "Babamın, size selâmları var, Diyor ki, sor bakalım, o niçin böyle yapar? Biz, seninle kardeşiz herşeyden daha önce, Aldın bütün malımı pederimiz ölünce. Sen, benim helâkimi istedin haddi aşıp, Ben evimi terk ettim, yanından uzaklaşıp. Şimdi ise Peygamber eyledi beni Allah, Bana inanır isen, bulursun ancak felâh".) Oğlu "Peki" dedi ve giderek amcasına, Ne tembîh etti ise, söyledi aynen ona. Lâkin Iys, bunu dahî kabûl eylemeyince, Yâkub aleyhisselâm duâ etti bir nice. Dedi ki: (Yâ ilâhî, beni ve mü'minleri, Kardeşimden gelecek zarardan eyle berî.) Peygamberlik şefkat ve merhameti içinde, İmâna gelmesini istiyordu Iys'in de. Az sonra iki taraf, birden karşılaştılar, "Iys" ile "Yâkub Nebî" az ileri çıktılar. Teke tek mücâdele başladı birden bire, Iys'i, Yâkub Peygamber kaldırıp vurdu yere. Daha sonra göğsünün üstüne oturarak, Buyurdu ki: (Gördün mü, ne yaptı cenâbı Hak?) Iys dedi: (Affet beni, bildim ki Hak teâlâ, Seni Peygamber yapıp, eyledi benden a'lâ.) Yâkub Peygamber dahî, buyurdu: (Ey kardeşim! Benim de, şimdi ancak huzûra erdi içim.)