"Çanakkale Zaferi"nin ma'nevî yönü -2-
Ertuğrul Gâzî'nin, oğlu Osman Gâzî'ye bıraktığı 4.800 kilometrekarelik beylik, 43 yıl içinde, 3 mislinden daha fazla büyüyerek 16.000 kilometrekareye ulaştı. Orhan Gâzi ise, babasından devraldığı devletini, 6 kat daha büyüterek 95 bin kilometrekareye çıkardı. Nihâyet Murâd-ı Hüdâvendigâr, [1361-1389 yılları arasında], devletini beş misli daha büyüterek 500 bin kilometrekareye yükseltti. Artık aşîretten beyliğe geçen Osmanlı Devleti, imparatorluğa hazırlanıyordu ve gâyesini de çizmişti: Biz ol nesl-i kerîm-i dûde-i Osmaniyânız kim/Muhammeddir serâpâ mâyemiz hûn-i şehâdetten/Biz ol âlî-himem erbâb-ı cidd ü ictihâdız kim/Cihângîrâne bir devlet çıkardık bir aşîretten. Gerçekten de bir aşîretten cihângîr bir imparatorluğa giden yolda Osmanlı hânedân mensûplarının kudret kaynakları incelenecek olursa, devletin temelleri ve şaşırtıcı yükselişi daha iyi anlaşılır. Nitekim, Fransız târihçisi Grengur da, "Bu yeni imparatorluğun teessüsü, beşer târihinin en büyük ve hayrete değer vak'alarından biridir" demektedir. TÜRK MİLLETİNİN BAZI ZAFERLERİ Türk milletinin zaferleri, onların istikbâline çeşitli yönler vermiştir. Her zaferin ayrı bir neticesi vardır: Meselâ [751 Temmuz'unda Çinlilere karşı kazanılan] "Talas Zaferi", Türklerin Müslümânlarla tanışması; [26 Ağustos 1071'de Bizanslılara karşı kazanılan] "Malazgirt Zaferi", Türklere Anadolu kapılarını açması ve [1922'de Yunanlılara karşı kazanılan] "30 Ağustos Zaferi" de, Türkiye'nin kurtarılması gibi husûsiyetleri taşır. Türklerin kazandığı en önemli zaferlerden bazıları şunlardır: > Miryakefalon Zaferi, 17 Eylül 1176'da Bizanslılara, > Hattin Zaferi, 3 Temmuz 1187'de Haçlılara, > Ayn-ı Câlût Zaferi, 3 Eylül 1260'ta Moğollara, > Koyunhisâr Zaferi, 27 Temmuz 1301'de Bizanslılara, > Sırpsındığı Zaferi, 1363 yılında Haçlı ittifâkına, > Çirmen Zaferi, 26 Eylül 1371'de Balkan ittifâkına, > Birinci Kosova Zaferi, 9 Ağustos 1386'da Haçlı ittifâkına, > Niğbolu Zaferi, 25 Eylül 1396'da Haçlı ittifâkına, > Varna Zaferi, 10 Kasım 1444'te müttefik Haçlılara, > İstanbul'un Fethi, 29 Mayıs 1453'te Bizanslılara, > Otlukbeli Zaferi, 11 Ağustos 1473'te Akkoyunlulara, > Çaldıran Zaferi, 23 Ağustos 1514'te Safevîlere, > Mercidâbık Zaferi, 24 Ağustos 1516'da Memlûklere, > Ridâniye Zaferi, 22 Ocak 1517'de Memlûklere, > Mohaç Zaferi, 29 Ağustos 1526'da Macarlara, > Preveze Deniz Zaferi, 27 Eylül 1538'de müttefik Haçlı donanmasına, > Cerbe Zaferi, 14 Mayıs 1560'ta müttefik Haçlı donanmasına, > Haçova Zaferi, 26 Ekim 1596'da Haçlı kuvvetlerine, > Vadiüs-Seyl Zaferi, 4 Ağustos 1578'de Portekizlilere, > Çıldır Zaferi, 9 Ağustos 1578'de Safevîlere, > Koyunadaları Zaferi, 18 Şubat 1695'te Venediklilere karşı kazanıldı. Bugünkü ana konumuzu teşkîl eden Çanakkale Zaferi, 18 Mart 1915'te müttefik İ'tilâf Devletlerine karşı kazanıldı. Sakarya Meydan Muhârebesi de, 13 Eylül 1921'de Yunanlılara karşı kazanıldı. [Bunları daha fazla çoğaltmayalım; çünkü bizim için, yüzlercesi arasından seçerek zikrettiğimiz bu misâller, konuyu yeteri kadar anlatmaya kâfîdir.] Bunları ifâde ettikten sonra şimdi de burada, üzülerek belirtelim ki, asîl milletimizin yükselmesini ve güzel memleketimizin ve ebed-müddet devletimizin ilerlemesini istemeyen düşmân güçler, maalesef bilhâssa çocuklarımızın ve gençlerimizin, millî ve manevî değerlerden mahrûm, mâzîsine, târîhine, kültürel değerlerine yabancı, hattâ düşmân olarak yetişmelerini arzû etmekte ve bu husûsta büyük gayretler göstermektedirler. Şu mısralar, bizlere ne güzel mesajlar vermektedir: "Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor, Bir hilâl uğruna yâ Rab, ne güneşler batıyor!" "Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın, Bu toprak bir devrin battığı yerdir. Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın, Bir vatan kalbinin attığı yerdir." "Bastığın yerleri toprak diyerek geçme tanı! Düşün altında binlerce kefensiz yatanı, Sen şehîd oğlusun incitme yazıktır atanı, Verme, dünyâları alsan da bu Cennet vatanı!.."