Kureyş zorbası Ebu Cehil, hazreti Yasir’in evini yaktırdı. Hanımı ve oğlu ile beraber üçünü de zincire vurdurttu, sonra kırbaçlattırdı ve daha sonra da hapsetti...
Hazreti Yasir ve hazreti Sümeyye (radıyallahü anhümâ), Ebu Cehil’in şehit ettiği ilk sahabi karı-kocadır... Hazreti Ammar da onların çocuklarıdır. Zaten onlar, İslamiyeti de çocuklarından öğrendiler. Ebu Cehil bilhassa kölelerin Müslüman olmasına fena hâlde içerliyordu. Yasir, yabancı, Sümeyye ise köle idi. Kureyş zorbası Ebu Cehil, Yasir’in evini yaktırdı. Hanımı ve oğlu ile beraber üçünü de zincire vurdurttu, sonra kırbaçlattırdı ve daha sonra da hapsetti...
Dışarıda sıcak şiddetlenip, çölün kumları yanmaya başlayınca, zincirleri ile Yasir ailesini çöle çıkardılar. Bağladıkları zinciri çıkarmadan çölde sürüklemeye başladılar. Sümeyye’yi ateş gibi yanan kumlara gömüyorlar, Ammar’ı durmadan taşlıyorlardı. Kâfirler bir yandan da hayâsızca şöyle haykırıyorlardı:
“Kendi elleriniz ile ettiklerinizi çekin; Lat ve Uzza’yı inkâr ediyorsunuz, Muhammed’in dinine inanıyorsunuz öyle mi? Görürsünüz siz!..”
Yasir ailesi, bu ağır işkencenin altında iken o sırada Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bazı eshabı ile oradan geçiyordu. Ebu Cehil şeytanının yaptığı işkenceyi gördü ve çok üzüldü. Onlara doğru dönerek;
“Sabredin, dayanın ey Yasir ailesi! Size vaat olunan yer şüphesiz Cennet’tir; müjdelerim sizi” buyurdu.
Bu güzel cümle karşısında hazreti Yasir, Resulullah efendimize baktı ve;
“Bu an böyle ya Resulallah. Bize ne yaparlarsa yapsınlar. Allah’ın dininde kalacağız. Senin Allah’ın Resulü olduğuna şehadet ederim. Şüphesiz senin vaadin haktır” dedi.
İçi imanla dolan Sümeyye Hatun da, işkence yapan kâfirlere döndü ve;
“İşte bedenlerimiz elinizde ey Allah’ın düşmanları istediğinizi yapın. Vaat olunan yerimiz Cennet’tir” dedi.
Bu sözleri duyan Ebu Cehil’in öfkesi daha da arttı. Hazreti Sümeyye’ye yaklaşarak;
“Sen böyle kalmayacaksın, nihayet Muhammed’in dinini bırakıp bize döneceksin” dedi.
Bunun üzerine Sümeyye Hatun;
“Seni görmektense, bana ölmek daha iyidir... Rabbimiz Allah, Peygamberimiz Muhammed'dir!”
Ebu Cehil’in aklı başından gitti. Zira o, Sümeyye’nin bu çektiği işkenceyi küçümseyeceğini zannetmiyordu! Mızrağını Sümeyye Hatun'un kalbine sapladı. Böylece hazreti Sümeyye, İslam’da ilk kadın şehit oldu. Hazreti Yasir ve Ammar, Sümeyye Hatun'un başına gelenlere baktılar ve Ebu Cehil’e “Yazıklar olsun sana ey Allah düşmanı..." diye bağırdılar. Bir müddet sonra da hazreti Yasir'i şehit ettiler... Allahü teala şefaatlerine nail eylesin...