Dağlarca'nın ardından

Ondan öğ­ren­di­ği­miz ilk şi­ir Kı­zı­lır­mak Kı­yı­la­rı'ydı, li­se ede­bi­yat ki­ta­bı­mız­da var­dı. Son­ra Mus­ta­fa Ke­mal'in Kağ­nı­sı, Si­vas­lı Ka­rın­ca, Üç Şe­hit­ler Des­ta­nı... Ben, bel­ki de en çok, ne­den­se pek de or­ta­lar­da ol­ma­yan Sul­tan Meh­met'in Ge­mi­le­ri'ni se­ve­rim. Muh­te­şem bir des­tan-şi­ir: Bir sa­bah fer­mân ile uyan­dık İs­tan­bul kı­yı­la­rın­da, Bir sa­bah du­yul­du, Sul­tan Meh­med: "-Ge­mi­le­rim ka­ra­dan yüz­dü­rül­sün! Dağ­lar taş­lar in­le­di: "Em­ret!" ..... İlk de­fa, bu ko­ca dün­ya­da ilk de­fa, Bir şey âşi­kâr olu­yor­du bü­tün mil­let­le­re ib­ret, Ta­bi­at üze­rin­de açan kuv­vet gü­lü, Al­lah'ın top­ra­ğı ge­çit ve­ri­yor­du. Türk'ün ko­lu­na hür­met. ..... İni­ver­dik uyu­muş­la­rın önü­ne, ka­ra­dan ge­mi­ler­le, Ke­sil­di­ler, se­râ­pâ nûr, se­râ­pâ hay­ret. Açıl­dı on­la­ra Do­ğu'dan. Bi­ze Ba­tı­dan, Ebe­diy­yet. Yir­mi kü­sur se­ne on­ce Ame­ri­ka'ya gel­di­ğim­de mar­ket­te üze­rin­de "yo­ğurt" ya­zan ku­tu gör­düm, se­vin­dim. Türk­çe bu­ra­ya gel­miş­ti! Son­ra Ame­ri­ka­lı­la­rın "yo­ğurt" de­yi­şi­ni duy­dum, se­vin­cim kur­sa­ğım­da kal­dı. Ame­ri­ka­lı­lar "yoo­gırt" di­yor­du ve ne ya­zık ki on­la­rın an­la­ma­sı için siz de "yoo­gırt" de­mek zo­run­day­dı­nız. Türk­çe gur­be­te çık­mış­tı! O an Fa­zıl Hüs­nü Dağ­lar­ca'yı ha­tır­la­dım. ..... Ses­le­nir se­ni ba­na "Ova"m, "Dağ'ım, Ne­re git­sem bu­lur be­ni arın­mış. Bir çağ ki akar öte­le­re, Bir ak... ki yü­ce ata­lar, bir al... ki ulu oğul­lar, Türk­çem, be­nim ses bay­ra­ğım. di­yor­du Dağ­lar­ca. Ova bi­zim ova, dağ bi­zim dağ ol­ma­dı­ğın­dan mıy­dı bu? Evet, on­dan­dı! Ya­ban­cı bir top­ra­ğa gel­miş­ti Türk­çe. Ya­ban­cı top­ra­ğın di­li üze­ri­ne aban­mış­tı. Türk­çe'yi va­tan edin­me­ye o za­man ka­rar ver­dim. "Türk­çem be­nim ses bay­ra­ğım!" de­yip as­tım gö­nül bur­cu­na. Türk şi­iri­nin ba­şı sa­ğol­sun! Şa­ir­ler ölür, şi­ir­le­ri ya­şar.