"İmam" arıyorum!

İmam rehberdir, önderdir, önde durandır, önde gidendir, yolu gösterir. Doğru yolu. İmamları vazifeye davet ediyorum! Onlar toplumun kanaat önderlerindendir. Özellikle mahallî planda. Köylerde, kasabalarda, kırsalda... Halkın diline en yakın olan onların dilidir. Vatandaş onların sözlerine itibar eder, fikirlerine saygı duyar. Onların işi günde beş vakit namaz kıldırmakla sınırlı değildir. İçinde bulunduğumuz zamanda hiç değildir. İmam rehber demektir. Onlar gerek camideki vaaz ve hutbelerinde, gerekse sair zamanlarda halkın içine karıştıklarında, çarşıda, pazarda, kahvede büyük bir misyon yüklenmiş olduklarının farkında olmalıdırlar. Onların omuzlarında büyük bir sorumluluk vardır. "Ey ümmet-i Muhammed!" demelidirler. "Aklı başa devşirme zamanıdır. Oyuna gelmeyin! Bugüne kadar oyuna geldiğiniz yeter!" "Türk askerine sıkılan kurşun peygambere atılan taş gibidir" demelidirler. "İçimizdeki beyinsizlerin işledikleri yüzünden bizi helâk eder misin Allahım?" âyet-i kerimesini çokça hatırlatmalıdır imamlar. "Doğurup büyütüp yirmi yaşına getirip sorgusuz sualsiz, dualarla askere uğurladıkları evlâtlarının cenazesini karşılayan anaların hesabı bu dünyada sorulmasa bile, öteki dünyada kurtulamazsınız" uyarısını günde beş vakit tekrar etmelidirler. Kimse, bu dünyada Türk askerine kurşun sıkıp da öteki dünyada felâh bulmayı umut etmesin. "Burası Muş'tur, yolu yokuştur" türküsünün yakıldığı topraklara mayın döşendiğini, o mayınların o türküyü cân ü gönülden söyleyenlerin ayakları altında patladığını görmek hazmetmesi çok zor bir durumdur. Cihanın ordusu gelse karşı konur da, içimizden yediğimiz darbe canevimizden vurmaktadır. Hani Hallâc-ı Mansur'u ahali taşlıyordu, da o gülüyordu. Ama bir dostu gül atınca ah etti. Düşmanın taşına dayanılır da dostun attığı gül bile dokunurmuş insana. Kendimizden bildiklerimizin sırtımızdan vurması başımıza atom bombası yağmasından bile beterdir. Yirminci asrın başında Yahya Kemal: "Gaalib et, çünkü bu son ordusudur İslâm'ın!" diye haykırmıştı. Hâlâ öyledir! Bu orduya pusu kuranlar, bu ordunun yoluna mayın döşeyenler dünyanın maskarası oldukları bir yana kendi istikballerine mayın döşemektedir. Bunu günde beş defa tekrar edecek imamlara ihtiyacımız var. Din ülkemizin çimentosu olduğuna göre, bu çimentoyu taşlara, tuğlalara sıvayacak ilk el imamların elidir. İmamlar rehberdir. Yanlış yöne gitme hakları yoktur. Yanlış söz söyleme hakları yoktur. Susma hakları da yoktur. Güneydoğu'da kanayan yaraya merhem olmak üzere, şuurla, kararlılıkla, dirayetle, cesaretle ayağa kalkmalarını bekliyoruz. Günde beş vakit "kıyama" durdukları yetmez!