Kıbrıs'a su!

Girne'ye ayak basarken kalede Türk bayrağını görüyorsunuz. Ve bazı binaların önünde nöbet tutmakta olan askerlerimiz. Anadolu çocukları. Türk askerinin olduğu yerde kendimizi güvende hissediyoruz. Dünyayı gezmeye ne kadar alışırsanız alışın, gittiğiniz ülkeler "yabancı" ülkedir. O ülkenin dilini de bilseniz, yolunu da bilseniz bu değişmez. İnsan kendi ülkesinde kendini rahat hisseder. Bizim tarihimizin bir cilvesi daha var ki, dedelerimizin vatan bildiği beldeler bugün yabancı ülke statüsünde. Öyle bir iki ülke de değil, iki düzine... Oralara gittiğinizde artık yabancı bir ülkedesiniz, ecdad yadigârı eserleri arayıp bulup mahzun gözlerle bakıyorsunuz. Türk askerinin çıktığı yerden çıkmışız. Çıkarılmışız. Kısacası efendim, bu bayrak ve bu asker bir toprağın bizim olduğunun ispatıdır. Böyle olduğu içindir ki, ikisini de bertaraf etmenin usulleri aranmaktadır. Adam sende... Bizim olmak zorunda mı? Yeryüzü işte! Vatanım rûy-ı zemin, milletim nev-i beşer.... Her yer senin! Hadi canım sen de! Dünyada mekân ahirette iman.. demişiz ya. O mekân aslında ev, hane değildir bence, vatandır. Bu bayrak ve bu asker Kıbrıs'ı yabancı ülke olmaktan çıkardı. Ama Kıbrıs'a bir de su lâzım! Beşparmak Dağları sayesinde Girne'de su sıkıntısı yok. Ama Lefkoşa ve Gazimagosa yanıyor. Çeşmeden akan suyu yemek yapmada bile kullanamıyormuş halk. Dediklerine göre, yer altı suları denizle karıştığından tuzlu imiş. Taşıma suyu ile değirmen döndürmeye çalışıyorlar. Beşparmak Dağlarından içeri doğru geçtiğinizde kupkuru bir coğrafya. Buğday arpadan başka bir ürün görünmüyor. Beri yakada Manavgat Şelâlesi gürül gürül... Suları akıp gidiyor. Acaba Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, Manavgat'ın suları ile şenlendirilemez mi? Akdeniz'in altından boru ile... Nerelerden boru hatları döşenip petrol, doğalgaz taşınıyor ya. Kıbrıs toprağı suya kavuşursa tarım da canlanır. Kendi ihtiyaçları olan ürünleri kendileri üretir, hatta dışarı satarlar. Şu anda turizmden başka bir gelir yok. O da bir iki merkezde. Su KKTC'yi diriltecektir.