Kurdun mu, insanlığın mı ölümü?

Televizyon kameralarının kaçırdıklarını, yetişemediklerini artık internette düzine düzine yer alan sanal gazetelerden takip ediyoruz. Bilgiden kurtuluş yok artık! Bilginin kuşatması altındayız. Dünya bir tık mesafesinde... Bilgiye bu kadar kolay ulaşmak bizi heyecanlandırıyor ama önümüze serilenler her zaman görmek isteyeceğimiz şeyler değil. İşte internet gazetelerinden bir haber. Fotoğrafı da var, videosu da var. Muş'un bir tarafında köylüler yaralı bir kurdu bir ayağından bağlamış, köpeklere parçalattırıyor. Ortada bir ayağından bağlı yaralı bir kurt, etrafından bir alay köpek. Köpekler yaralı kurda saldırıyor. Kurt umutsuzca kendini koruma çabasında. Ama çabaları sonuç vermiyor ve köpekler üstüne çullanıp yavaş yavaş parçalıyorlar. Etrafta köylüler halka olmuş. Zaten görüntüler köylülerden birinin cep telefonu ile çekilmiş. Öyle ya, bilgi hazinemizin bir kaynağı da video çeken cep telefonları! Her yerde, her daim hazır! Seyirciler önlerindeki manzaradan memnun, tarihe kayıt düşmüşler! İnanamıyorum! Bir ayağı bağlı, yaralı bir hayvan köpeklere parçalattırılıyor! Ve keyifle seyrediliyor! Bu insanlığa, Müslümanlığa sığar mı? Nasıl bir ruh hali insana bunu yaptırır? Kurt vahşi hayvan, "salın gitsin, alın besleyin" demeyeceğim elbet. Hele de yaralı, tabiî ki vatandaş korkacaktır. Ama bir kurşunla işi bitirmek daha insanca olmaz mıydı? Bu nasıl bir azgınlıktır? Biz ne zaman bu kadar vahşi, bu kadar zalim olduk?! Yoksa hep böyle miydik? Evet, insanoğlu hep böyleydi. Tek fark: Her şey bu kadar göz önünde olmuyordu. On sene önce, yirmi sene önce ben bu olaydan haberdar olmayacaktım meselâ. İnsan nesli adına bu utancı, bu öfkeyi, bu umutsuzluğu yaşamayacaktım. Şimdi bildim, ne oldu? Bilmek çözüm getirmiyor ki her zaman. Eliniz her yere ulaşamıyor. Öğreniyorsunuz ve üzüldüğünüzle kalıyorsunuz. Yine de bir teselli var; belki bu şekilde gizli kalmaz, duyulur, yazılırsa insanımızın vicdanı uyanır, utanır, kendini sigaya çeker ve bu açıdan bilinmesi bilinmemesinden hayırlıdır. Belki...