Urfa'da öğle uykusu

Urfa mimarî açıdan en şahsiyet sahibi şehirlerimizden biri. Özellikle Balıklı Göl çevresinde tarihî doku büyük ölçüde korunmuş. Eski Urfa evleri tabiatla fevkalâde uyumlu. Şehirlerimizin "tarihî", "eski", "kale içi" semtlerinde buna hep dikkat edilmiş zaten. Coğrafyanın içinde sırıtmayan, tabiatla zıtlaşmayan binalar inşa edilmiş. O bölgenin taşı, toprağı kullanılmış; dağlık, ormanlık yerlerde kereste kullanılmış, evler ahşap yapılmış.... Meselâ yine, çatı biçimleri iklim şartlarına göre şekillendirilmiş. "Modern" mimarîde böyle bir kaygımız yok! Betonarme sağolsun! Balıklı Göl çevresindeki manzarayı seyrederken başka bir zamanda hissediyorsunuz kendinizi. (Ama şehre sizi getiren otoyol o kadar muazzam ki yaşadığınız yılı unutmanız mümkün değil. Gaziantep, Urfa, Diyarbakır otoyolları kadar mükemmel otoyollar Orta Anadolu ve Akdeniz'de henüz yok, yalnız şükür ki inşaatlar devam ediyor!) Peygamberler şehri Urfa'da Hz. Eyyüb Camii'nde bir manzara ile karşılaştım. Namaz saati değildi, camiyi gezmek için içeri adımımı attım ki, o da ne? Yatakhâneye mi geldim ben? Caminin içinde bir düzine adam sütunların dibine, duvar kenarlarına, öyle ortalık yere uzanmış uyuyor. Kimi bacaklarını kıvırmış, kimi uzatmış, kimi pergel misali açmış, kimi yüzüstü, kimi sırtüstü, kimi horluyor, kimi tıslıyor. Dışarıda kavurucu bir güneş, caminin içi serin mi serin!... Oh! Diyanet İşleri Başkanlığı ve müftülükler buna müsaade etmemeli. Cami girişlerine, lütfen, camilerin YATMAK İÇİN OLMADIĞINI bildiren yazılar yazılsın. İçeride şekerleme yapanların bir kısmı Arap'tı, kıyafetlerinden anladım. Urfa'nın Arap turistlerin çok tercih ettiği bir belde olduğu zaten anlaşılıyor. O halde yazı hem Türkçe hem Arapça yazılsın. Bizim kültürümüzde böyle bir saygısızlık yoktu. Biz camilere abdestsiz bile girmezdik. Ne oldu da bu hale geldik? Biri namaz kılıyor, öteki yanında uzanmış, horluyor. Birinin secde ettiği yöne öteki bacaklarını germiş. Olmaz! Olmaz! "Değil mi ki Müslümanım, cami benim evimdir" deyip vurup kafayı yatma hakkını kendinde görmek mâbede saygısızlıktır, ayıptır, utanmazlıktır, rezalettir. Camiler şekerleme, kaylûle, siesta mekânları değildir.