Bu gidişe dur deyin!

Bütün yetkililere seslenmek istiyorum. Artık nefes alacak takatimiz kalmadı. Gittikçe de batırıyorsunuz, düzelteceğiniz yerde... Canımızdan bezmiş durumdayız. Yarın karşımıza çıkıp ne diyeceğinizi çok merak ediyoruz. Bu kadar da olmaz!.. Eşimle beraber 270 milyon maaş alıyoruz. 100 milyonunu kiraya veriyoruz. İki çocuk okutuyoruz. Elektrik, su, vb. faturalar da 70 milyonu geçiyor. Kalan 100 milyonla nasıl geçinelim? Kendinizi bizim yerimize koyun, elinizi vicdanınıza koyun ve düşünün artık. Hasta olsak ilaç alacak paramız yok, inleyerek ölümü bekleyeceğiz herhalde... Bu durumumuzu düşünün, gözünüze yine uyku girerse rahat uyuyun... Düzeltemeyecekseniz, beceremeyecekseniz lütfen gidin artık. Başkalarına şans tanıyın. Toplu helde ölümlerimizi beklemek hakça mıdır? Gerçekten direncimiz tükendi... İsmi Mahfuz Bir Okuyucu - İSTANBUL TEDAŞ'tan açıklama Bakırköy İstanbul Caddesi No: 112 D: 10 kapı sayılı adreste yapılan kaçak elektrik taramasında, daha önce 20.01.2001 tarihinde gizli hat çekerek kaçak elektrik kullandığı tespit edilen ilgili kişiler adına zabıtların tutularak enerjinin kesildiği, bilahare 01.02.2001 tarihinde tekrar yapılan kontrolde aynı kişilerin yine sayaçsız enerji kullandıkları bir kez daha tespit edilerek zabıtların tutularak enerjilerinin kesildiği, ayrıca ilgili yönetmelik gereği bu kişiler hakkında savcılığa suç duyurusunda bulunulduğu anlaşılmıştır. Hayvanın faksı olur mu?!. Yakın illere kurbanlık koyun götürüyoruz. Tarım İl Müdürlüğü 10 milyon TL. faks ücreti alıyor. Oysa bu faksları size kontürcülerden 1 milyona çekiyoruz. Soruşturduk, vali talimat verdi diyorlar. Sebebi de ek bina yaptırmak imiş (Tarım İl Müdürlüğü). Sesimiz çıkmıyor diye çeşitli adlar altında haksız para alınıyor. Zaten herşey pahalı, samanın kilosu 150 bin lira. Biz kolay kazanamıyoruz, ama bunlar kolay alıyorlar. Hayvanın faksı olur mu? İran'dan hayvan getirmemiz yasaklandı, bu yetmezmiş gibi, bu şekilde haksız paralar da alınması ağırımıza gidiyor. Lütfen bizlere de hayat hakkı tanınsın. Besiciler - VAN Köylü açlığa terkedildi Ben 19 yaşında, Tokat-Zile-Ayvalı doğumlu bir gencim. Çiftçi çocuğuyum. Bilindiği gibi çiftçiler için Tarım Kredi Kooperatifleri kurulmuş. Ama bu kuruluşlar sanki çiftçiye yardım için değil de, çiftçiyi batırmak için kurulmuş... Tarlaya ektiğimiz bazı mahsulleri almak için ilaç, gübre gibi harcamalar yapmak gerekiyor. Bunun için de ilgili kuruluştan kredi almışsanız, yandınız demektir. Ondan sonra çalış çalışabildiğin kadar, ödeyemiyorsun... 80 milyon olarak aldığımız borcumuz 2 milyar oldu, 7 yıldır bu parayı ödeyemiyoruz. Ben bu borçlar yüzünden lise 1'den ayrıldım. Maddi gücümüz benim okumama yetmedi. Yazları köyde, mahsulle uğraşıyorum, kışları da İstanbul'a çalışmaya gidiyorum. Mahsulümüz para etmiyor, boğaz tokluğuna çalışıyoruz. Hani köylü milletin efendisi idi. Borç batağına saplanmış, boğaz tokluğuna çalışan efendi!.. Şu an İstanbul Sultanbeyli'de bir fırında tezgahtar olarak çalışmaktayım. Aylık aldığım 100 milyonun 50 milyonunu köye, geri kalan 50 milyonla da bir ay boyunca geçinmeye çalışıyorum. Bu yaşımda ömrümü bekar evlerinin beton zemininde geçiriyorum. Bu kış soğuğunda annemin, babamın, ailemin yanında, sıcacık yuvamızda olmam gerekirken buralarda sürünüyoruz. Bu bizlere reva mı? Namusuyla çalışan dürüst insanımız, köylümüz açlığa terkedilmiş vaziyette. Bu ne biçim yönetim? Memleketimizin kaynakları bu kadar mı kıt? Boğaz tokluğuna çalışmakla bu 2 milyarlık borcu nasıl ödeyelim? Bu kadar büyük rakkamlı yolsuzluklardan bahsedilirken, benim aileme gönderdiğim 50 milyonla bu haksız faizleri ödememiz hazin değil mi? Bu dolandırıcıların borçlarını devlet üstlenirken, bunlara da af gelirken, bizim ne suçumuz var da bunca eziyeti çekiyoruz? Tarım ve Köyişleri Bakanı neden bu işe el atmıyor? Bütün borcumuz sizlerin bir aylık maaşınız kadar bile değil, ama bunu ödemek için hayatımız boyunca sürünmek zorunda mıyız? Serkan Nergiz - TOKAT