Ne­den sı­kın­tı­la­rı­mız bit­mi­yor?

Glo­bal eko­no­mik kriz, ül­ke­miz­de de ba­zı in­san­la­rı­mı­zı iş­siz bı­rak­tı, ke­penk­le­rin ka­pan­ma­sı­na ne­den ol­du. Bir va­tan­daş ola­rak dü­şün­ce­le­ri­mi ak­tar­mak is­te­dim. Yak­la­şık 3 ay­dır, eko­no­mist­ler kriz­le il­gi­li gö­rüş­le­ri­ni ya­zı­yor te­le­viz­yon­lar­da sa­at­ler­ce tar­tı­şı­lı­yor. Emi­nim ki bu ka­dar ko­nu­şu­lan ra­kam­lar, Türk in­sa­nı­na da­ha öz bir şe­kil­de an­la­tıl­say­dı, da­ha çok fay­da sağ­lar­dı. İl­gi­li­ler çı­kı­yor TV'ye, sa­at­ler­ce ken­di ken­di­le­ri­ni tat­min et­mek için ra­kam­la­rı, fark­lı te­rim­le­ri tar­tı­şıp du­ru­yor­lar. Türk in­sa­nı­nın ya­şa­yı­şı­nı, dev­let ku­rum­la­rı­nın iş­le­yi­şi­ni bil­me­yen il­gi­li­ler de ca­ba­sı... Yıl­lar­ca ABD'de ya­şa­yan bir ki­şi, ta­bi­î ki ya­şa­mış ol­du­ğu ye­re gö­re ka­nun ya­pı­yor, de­meç­ler ve­ri­yor. Uz­man­la­rı­mız çı­kı­yor, "ben on se­ne­dir yurt dı­şın­da ya­şı­yor­dum, Tür­ki­ye'nin böy­le ol­du­ğu­nu bil­mi­yor­dum" di­ye­bi­li­yor. Tür­ki­ye'de ne­den beş yıl­da bir kriz dö­ne­mi ya­şı­yo­ruz? Ar­tı­la­rı­mız, gen­ci­miz çok, dört mev­si­mi ya­şı­yo­ruz, coğ­ra­fi ola­rak dün­ya­da iyi bir böl­ge­de­yiz; pe­ki ne­den biz kriz­le­re ya­ka­la­nı­yo­ruz? Her se­çim za­ma­nı yol­suz­luk, rüş­vet, yok­sul­luk ko­nu­şu­lur. Açık­la­ma­lar ve ni­yet­ler hep iyi­dir. Son­ra sı­kın­tı­lar baş­lı­yor, dar ge­lir­li va­tan­daş, es­naf zor du­rum­da bı­ra­kı­lı­yor. İlk ön­ce, bi­zi yö­ne­te­cek ki­şi­le­ri, par­ti ta­as­su­bu ta­şı­ma­dan iyi seç­me­li ve iyi ta­kip et­me­li­yiz. Se­çi­len ki­şi­ler de, "dev­le­tin ha­zi­ne­si de­ğil de, mil­le­ti­min pa­ra­sı" de­yip, ona gö­re har­ca­ma­la­rı yap­ma­lı­lar. Sa­na­yi­ci­mi­ze, or­ta öl­çek­li es­na­fı­mı­za tüc­ca­rı­mı­za sa­hip çık­ma­lı­yız, Özel­leş­tir­me ile bir­çok ya­ban­cı şir­ket gel­di ül­ke­mi­ze ve­ya or­tak ol­du. De­ğiş­me­si ge­re­ken sis­te­mi de yi­ne dı­şa­rı­dan ge­tir­di­ler. Biz­ler de o de­ği­şen ma­ki­ne par­ça­la­rı­na ya­ban­cı kal­dık, İt­ha­lat sa­ye­sin­de ürün­ler­de ucuz­la­ma ol­du, bu­nun be­de­li­ni de yi­ne dün üre­tim ya­pan ve onun ya­nın­da ça­lı­şan in­san­la­rı­mız çek­me­ye de­vam edi­yor. Bi­zim dü­rüst, ça­lı­şan, ye­ni­lik­çi, en­gin ufuk­lu, ger­çek­ten mil­le­ti­ni dü­şü­nen, mil­le­ti­mi­zi önü­nü açan, ha­ya­tı ko­lay­laş­tı­ran, ça­lış­ma şev­ki ve­ren yet­ki­li­le­re da­ha çok ih­ti­ya­cı­mız var. Se­vim Ka­ya >> Ula­şım prob­le­mi­miz hiç mi çö­zül­me­ye­cek? İETT Ge­nel Mü­dür­lü­ğü'ne; Ya­kup­lu ve İh­las Mar­ma­ra Ev­le­ri 1. Kı­sım ve 2. Kı­sım­dan ha­re­ket eden; Ya­kup­lu-Av­cı­lar Met­ro­bü­sü-Ya­kup­lu gü­zer­ga­hın­da ula­şı­mı sağ­la­yan 145 A hat nu­ma­ra­lı oto­büs­ler, Ya­kup­lu-Ak­sa­ray-Ya­kup­lu gü­zer­ga­hın­da ça­lı­şan 145 ve Ya­kup­lu-Ba­kır­köy-Ya­kup­lu gü­zer­ga­hın­da ula­şı­mı sağ­la­yan 76 Y hat nu­ma­ra­lı oto­büs­le­rin mev­cut sa­yı­la­rı çok ye­ter­siz­dir. Bu gü­zer­gah­la­rı kul­la­na­rak işe, has­ta­ne ve­ya de­ği­şik ih­ti­yaç­la İs­tan­bul'un çe­şit­li böl­ge­le­ri­ne gi­dip ge­len biz va­tan­daş­lar, her gün bü­yük zor­luk­lar çe­ki­yo­ruz. Söz ko­nu­su oto­büs­ler­de ka­la­ba­lık­tan do­la­yı bı­ra­kın otu­rup git­me­yi, ayak­ta dur­ma­ya bi­le yer kal­mı­yor. Yaş­lı, ka­dın ve ço­cuk­lar baş­ta ol­mak üze­re, he­pi­miz aşı­rı do­lu olan bu oto­büs­ler­de bü­yük sı­kın­tı çek­mek­te­yiz. Ba­zen du­rak­lar­da bir sa­at oto­büs bek­le­mek­te­yiz. İETT'nin, bu oto­büs­le­rin sa­yı­la­rı­nı ar­tır­ma­sı­nı ve bu oto­büs­le­rin iki yön­den, her 15 da­ki­ka­da bir ha­re­ket et­me­le­ri­ni sağ­la­ma­sı­nı bek­li­yo­ruz. Mu­ham­met İz­ze­toğ­lu > Bit­mek bil­me­yen yol in­şa­atı İs­tan­bul Bü­yük­şe­hir Be­le­di­ye Baş­kan­lı­ğı'na; Kü­çük­çek­me­ce Se­fa­köy İnö­nü Ma­hal­le­si sa­kin­le­ri ola­rak, baş­la­yıp da bit­me­yen yol in­şa­at­la­rın­dan bık­tık. Ko­ca yaz ge­çi­yor, son­ba­har ge­çi­yor. Ne za­man okul­lar açı­lı­yor yağ­mur­lar baş­lı­yor, baş­lı­yor­lar yol­la­rı sök­me­ye. Yol yap­mak, semt sa­kin­le­ri­ne iş­ken­ce­ye dö­nü­şü­yor. On­dan son­ra ne ge­len var ne gi­den... Kü­çük­çek­me­ce Be­le­di­ye­si'ne so­ru­yo­ruz. "Ora­sı Bü­yük­şe­hir'in, on­lar ya­pı­yor, gi­din ora­ya ha­li­ni­zi an­la­tın" di­yor­lar. İn­san­lar sa­bah­la­rı işe gi­der­ken, ak­şam iş­ten dö­ner­ken yol­lar ka­pa­lı. Bir so­ka­ğa ya­na­şı­yor­sun ta­mir ta­be­la­sı, dön ha dön, çu­kur­lar da ca­ba­sı. O çu­kur­dan kaç, bir baş­ka çu­ku­ra düş. Bun­lar mil­li ser­vet, ya­zık gü­nah. Özel­lik­le İnö­nü Ma­hal­le­si Ha­kan Cad­de­si de­fa­lar­ca sö­kül­dü, as­falt­lan­dı ve bu as­falt­la­rın pa­ra­sı semt hal­kın­dan tah­sil edil­di. Şim­di yi­ne sö­kül­dü, iki ayı aş­tı. Bir tür­lü bit­me­di, bi­te­ce­ği de yok. Lüt­fen, baş­la­dı­ğı­nız işi bi­ti­rin, in­san­lar­dan ha­yır du­a alın. B.K.