Bebeklerimize dikkat edersek, zaman zaman büyük bir keyifle hatta yer, yutarcasına parmaklarını sonuna kadar ağzına sokup emdiklerini görürüz. İlk düşündüğümüz şey bebeğimizin çok acıktığı olur. Aslında doğrudur bebek çok acıkmıştır ama parmak emmenin bebekler için çok farklı anlamları da vardır. Başparmağını ağzına alıp mutlu mutlu bakan bebeklere rastlamamak mümkün değildir. Bütün bebekler, doğuştan gelen bir refleksle, beslenme ihtiyaçlarını karşılamak için ağızlarına gelen her şeyi emerler. Daha çok meme ve biberon emmeyi severler ama zorda kaldıklarında emzik de kullanırlar. Bu arada sakinleşmek için parmaklarını emen bebekler de vardır. Birkaç kez emdikten sonra bebek bunu kolayca alışkanlık haline getirebilir. Çünkü parmak emmek sadece zevk vermez. Bebekler aynı zamanda başparmaklarını sıkıntılarını giderici bir yardımcı olarak görürler. Heyecanlı bir oyundan sonra bir şeyi emmek bebek için sakinleştirici olabilir. Özellikle yabancı ortamlarda bebek ağzında emzikle daha kolay huzura kavuşur. Aile içinde oluşan bazı özel durumlar da çocuğu emmeye tekrar döndürebilir. Eve yeni bir kardeş geldiğinde, çocuğun dengesi bozulabilir ve teselliyi bebeklik günlerinden kalma alışkanlıkta arayabilir. Bu durum atlatılabilir ama sürekli hale gelen emmeler çocuğun hayatında birşeylerin ters gittiğinin ip ucunu verebilir. Haftaya bu konuya devam edeceğiz.