DARBE

12 Eylül mahkûm oldu.
İyi güzel tamam...
Ama asıl sorun.
Toplumdaki darbeci damarı yok etmek.
Ben darbelerin Türkiye toplumunu derinden rahatsız ettiğine inanmıyorum.
1960'da Aydın'da Menderes için oğlunu kurban etmek isteyenler...
Darbe sonrasında askeri bayraklarla karşılamadı mı?
Her darbe sonrasında siyasetçiler suçlanmadı mı?
1980 darbesi sonrası toplumun genelinde rahatlama hissi oluşmadı mı?
Darbe anayasası, ne kadar baskı olsa da, korkunç bir oyla kabul edilmedi mi?
1987 referandumunu hatırlayın...
Eski siyasilerin yasakları kıl payı kalkmadı mı?
Toplumun yarısı "Onlar siyasi yasaklı kalsın" diye oy kullanmadı mı?
28 Şubat sürecinde "Askerin bir bildiği vardır" tavrı etkili olmadı mı?
Anlı şanlı muhafazakârlar bile o sürece destek vermedi mi?
2007'de "Özde laik" cumhurbaşkanı kampanyasına kimler katıldı?
Kriterler bir günde nasıl değiştirildi?
AK Parti içerisinde bile "Eşinin başı açık olma" kriteri nasıl seslendirildi.
Bunları unutmayın.
Toplum yavaş yavaş darbenin kötü bir şey olduğunu anlıyor.
Siyasete asker müdahalesi de uzun süre "Doğru" bulundu.
"Askeri de kışlasında rahat bıraksınlar canım" tavrı hep etkili oldu.
Toplumda darbeci damarlar hâlâ çok güçlü.
Hem de hiç ummadığınız kesimlerde.
Ummadığınız derecede.
Sadece utanıyorlar söylemeye.
Eskiden ayıp değildi.
Şimdi birazcık ayıp.
Fark bu.