Arkadaş...

Türkçe çok güzel bir kelimedir arkadaş.. İnsan, toplumsal bir varlık olduğuna göre, yalnız yaşayamaz. İnsan hayatı tek düze değildir; inişli çıkışlı, sevinçli kederli, acı tatlı yığınla hadiseyle doludur. İnsan, bizzat sahip olduğu değerler manzumesiyle problemdir. Kendi başına problem olan insana, çevresi de yığınla problemler taşır ve bir çile yumağını andırır. Çilesine birinci ve çok önemli bir etken, onun muhtaçlığıdır. Böyle yaratılmıştır insan; bir seviyede kalması murat edilmemiş; inişli çıkışlı yollar tuzak olarak önüne konulmuştur. İnsan, kendi annesini, babasını, kardeşlerini seçemez; bunları tercih hakkı yoktur. Ama, arkadaşını seçer. Arkadaş, iyi günde, kötü günde onun dostudur. Hemen herkesin çok güvendiği ve hayatı onlarla paylaştığı üç çeşit arkadaşı vardır. Tabiinin büyüklerinden Ubeyd bin Amr diyor ki: 'İnsanın başına bir sıkıntı, bir bela, bir musibet geldiğinde, öncelikle onları arkadaşları ile paylaşır. Arkadaş; ismi üstünde, arka çıkıp yardım edecek ya! Ama, öyle olmuyor; bu üç nevi arkadaştan birincisi ve en kötüsü, insanı yapayalnız bırakır. Ve, ona der ki, bela ve musibete uğrarken bana mı sordun; ne işin varsa gör! Sana asla bir yardımım dokunmaz deyip, onu yardımsız ve yardımcısız bırakır. Halbuki, kişi bu arkadaşını en iyi dost biliyordu. Onunla birlikte iken yapamayacağı, altından kalkamayacağı iş yok gibiydi. Kişinin malı ve parası denen bu tür arkadaş, ölüm halinde, onu ebediyen terkeder ve asla hatırlamaz. Ve ona hiçbir menfaati olmaz. İkinci arkadaş çeşidi ise, kişinin ana-baba, eş, çoluk-çocuk ve akrabalarıdır. Bunlar, birinci kısım arkadaştan biraz daha vefalıdır. Kabre kadar gelirler ve oradan geri dönerler. Yani bunlar; seninle istediğin yere kadar geliriz ama senin için bir şey yapamayız derler! Arkadaşları için üzülürler ama, bundan başka bir şey ellerinden gelmez.. Üçüncü çeşit arkadaş ise, kişiyi hiç yalnız bırakmaz. Kabre konduktan sonra da onunla beraber olur. Bu arkadaş, kişinin amelidir. İyi veya kötü ameli.. Bu, hiç ayrılmayan arkadaşı ile hesaba çekilir. Akıllı insan, arkadaşını seçerken dikkat etmeli; hangisi iyi gün dostu, hangisi ile nereye kadar gidilebilir, hangisi gerçek arkadaş olup, kendisine arka çıkabilir, bütün bunların muhasebesini yapmalı ve ona göre karar vermelidir! Demek ki, her dost görüneni dost bilmemeli; gerçek dostları bulup; sonsuz devam ettirebileceğimiz dostlukları kurmalıyız!