Avutulup uyutulmak...

TBMM'nin duvarında yazan ve hemen herkesin her vesile ile diline pelesenk ettiği "Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir" ifadesi; uygulamalara bakıldığında, gerçekle yapılanların taban tabana zıt olduğu görülür. Gerçek demokrasilerde her şeyin sahibi ve hakimi millettir. Her şey, milletin arzu ve beklentileri istikametinde gelişir. Mahalli yöneticiler bile, yerel bir uygulamanın kararını, halkoyu ile millete sorarlar. Bizde ise, kendilerini hakim zümre olarak bilen bir kesim, milleti asla adam yerine koymaz. Bu kesime göre millet, henüz rüşdünü ispatlamaktan çok uzaktır. Dolayısıyla kârını ve zararını bilemez. Millete sormak yerine, ona dayatmak gerekir. Dikkat ediniz sevgili okuyucularım; millet için yapılan devrim niteliğindeki bütün icraatların hiçbirisi millete sorulmamıştır. Çıkarılan bütün kanunlarda ve yapılan bütün anayasaların odağında millet yerine devlet yerleştirilmiş ve her şey devlete göre şekillendirilmiştir. Hemen her kademedeki devlet adamları nezdinde; bireyle devlet karşı karşıya geldiğinde, kararlar hep devletten yana olmuştur. Devletten merhamet anlayışı kaldırılıp, ceberutluğu öne çıkarılmıştır. Asrın icaplarını ve yeni beklentileri milletten esirgemek için, dünyaya açılan bütün kapıları kapatıp milleti yokluğa mahkum ettiler. Seneler senesi, dünyadaki olup bitenlerden habersiz yaşadık. Gelişen iletişim araçları bütün bu oyunları bozdu. Artık herkesin her şeyden haberi var. Böyle bir durumda yapılması gereken de, milletin avutulup uyutulması idi! Yapılan ve yapılması düşünülen bütün ihtilallere, bu cümleden olarak zemin hazırladılar. Bunun için de kardeşi kardeşe kırdırmayı maharet bildiler. AB kurulları hakkımızda olumsuz raporlar hazırlayıp yüzümüze çarpıyor! Biz de aval aval yüzlerine bakıyoruz. Bir gün olsun milletimizin yüzüne baksak, bakabilsek; onun özlem ve beklentilerini kale alabilsek.. Her şey hallolacak ama. Ah! O ama yok mu?!..