Devletle milletin yeri

Devlet, milletin teşkilatlanmış şeklidir. Asıl unsur millettir; dolayısıyla devletin millete göre, milletin özlem ve taleplerine göre dizayn edilmesi gerekir. Yani devletin milleti için varlığını sürdürmesi gerekir. Millete rağmen; milletine baskı ve dayatma uygulayan, zulmeden devletlerin ömürleri uzun olamaz. Devletin olmazsa olmaz özelliği adalettir. Adaleti sağlayacak olanlar ise devleti yönetenlerdir. Bunun biricik şartı da; milletin vergilerinden maaşlarını alan her kademedeki devlet yöneticilerinin (tabiatıyla tüm memurların) kendilerini milletin hizmetkârı bilmeleri ve ona göre davranmalarıdır. Bizdeki İttihat Terakki geleneği maalesef devleti kutsamış, milleti ise yığın addetmiştir. Her kademedeki devlet memurları, millete hizmeti şiar edineceklerine; millete tepeden bakmayı, onun en basit işlerini bile zora sokmayı, onu horlayıp aşağılamayı maharet bilmişlerdir. Memur, bu zorbalıklarını sistemleştirmek adına bürokratik oligarşiyi, devleti yönetim şekli olarak o gün bugün işletegelmiştir. Millet, bu horlanmışlıktan bizar olmuş ve devleti her daim zorba görerek ondan soğumuş ve böylece devletle milletin arası açılmıştır. 1950 senesine kadar, yani tek parti devrinde millet, bir jandarma gördüğü zaman cin çarpmışa dönüyordu! Devlet, halkına korku salar mı; kendini milletine korkunç gösterir mi? Seneler senesi jandarma dipçiği ile sindirilmiş bu millete CHP'nin reva gördüğü demokrasiyi biliyor musunuz, sevgili okuyucularım? Dışarısının telkin ve dayatmasıyla çok partili hayata zorlanan CHP'nin bulduğu formül; 'açık oy, gizli tasnif' garabeti idi. Milletin sindiriliş boyutuna bakın ki, o korku ve jandarma gözetiminde yapılan seçimde bile millet CHP'yi sandığa gömmüştür. Ne CHP bu anlayışından ve ne de millet CHP'yi sandığa gömmekten vazgeçmiştir. Tayyip Erdoğan ve onun AK Parti kadroları devletle milleti yerli yerine oturtmanın savaşını veriyor! Başta, bizzat kendisini hizmetkâr addederek, herkese örnek olmak istiyor. Millet odaklı olmayan sistemde demokrasiden bahsedilemez...