Eden, kendine eder!

Bir insanın, bir cemiyetin veya bir devletin kendine yapabileceği kötülüğü hiçbir yabancı güç bunlara yapamaz. Hasbelkader, toplumun önünde bulunan insanların (gazeteci, siyasetçi, sanatçı, iş adamı vb.) hata yapma lüksleri yoktur. Bunlar, kendi işlerinde başarısız olsalar, öyle ziyadesiyle eleştirilip yerden yere vurulmazlar. Hatta çoğu kez, onların bu halleri görülmeyebilir de. Ama, hata yaptıkları zaman, bu durumları derhal fark edilir ve hiçbir zaman bedelsiz bırakılmazlar. Yani, hatalarının bedelini mutlaka öderler. Şarkın çok güzel hasletlerinin yanında, çok kötü alışkanlıkları da vardır. Bizde ve şarkta bir söz vardır. Çok doğru kabul edilmesine rağmen, son derece yanlıştır. "Yenilen pehlivan güreşe doymaz!" Bu durum en çirkin halini siyasetçide yaşar. Bizde yenilen (seçimleri kaybeden) siyasetçinin koltuğu asla sallanmaz. Bilakis, eskisinden daha sağlam olarak görevine devam eder. Batıda, (gelişmiş demokrasilerde, bu durumun bir tek örneğini göremezsiniz). Yenilen siyasetçinin ilk yaptığı iş istifa edip yerini başkasına bırakmaktır. Bizde, hem bırakmıyorlar ve hem de hata üstüne hata işliyorlar. CHP'nin ve liderinin hâli ortada. Tek kelime ile acınacak haldeler! Dikkat edildiğinde, bu duruma gelmelerinde hiçbir dış saik rol oynamamıştır. Kendi kendilerine bu hâllere düştüler. Netice itibariyle bu parti, öyle sıradan bir parti değildir. Ana muhalefet partisidir. Yani iktidarın, birinci derecede alternatifidir. Bütün dünyada, daha çok demokrasiyi hep iktidar partileri getirir. Bizde bu durum tam tersidir. Demokrasinin gelişmesi iktidardan ziyade muhalefet (özellikle CHP'ye) partisine endekslidir. CHP ve onun lider kadrolarının ise, demokrasiye nasıl baktıkları ortada! Onlara göre Türk cemiyetinin gerçek demokrasiyi tadabilmesi için daha kırk fırın ekmek yemesi gerekmektedir! Darbecilerin safında yer alan, onların söylem ve eylemlerini destekleyen bir siyasi partinin demokrasiye en ufak bir katkısı olabilir mi? Ne tuhaf değil mi?