Gül dönemi

TBMM, iktidarı ve muhalefeti ile (CHP hariç) önemli bir demokrasi sınavını başarıyla tamamladı ve aylardır üzerinde çeşitli spekülasyonlar yapılan 11. Cumhurbaşkanını seçti. Bu durum, her şeyden önce demokrasinin yani milletimizin zaferidir. Türk demokrasisine müstehzi edalarla yaklaşan yabancılara da iyi bir ders oldu. Onlara da, demokratik olgunluğumuzu bu şekilde ispat etmiş olduk. Sayın Abdullah Gül, AK Parti ile olan tüm bağlarından sıyrılarak cumhurun (tüm milletin) başı oldu. Bize göre, Adriyatik'ten Çin Seddine kadar uzanan geniş coğrafyaya yayılmış bütün bir Türklük aleminin manevi lideri olarak Gül, iki yüz elli milyonluk bu kitleyi kucaklamak durumundadır. "Türklük Dünyası" Merhum Özal'dan ve hele; 9. Cumhurbaşkanımız Süleyman Demirel'den sonra, adeta unutulan ve neredeyse kendi hallerine terkedilen "Türklük Dünyası", sayın Gül'den "ağabeylik" tavrını takınması ve kendilerine yol göstermesi için sabırsızlıkla beklemektedir. Ne pahasına olursa olsun; "Türk Birlikteliğini" mutlaka ve mutlaka kuvveden fiile çıkarmalıyız. Cumhurbaşkanımız da, Başbakanımız da genç ve enerjiktir. Her ikisi de milletimize sevdalı olup, onu, milletler arenasında layık olduğu yere çıkarmak için; ellerinden geleni yapacaklarını dost düşman herkes bilmektedir. Birbirini bilen, tanıyan... Nihayet, Çankaya ile Başbakanlık arasındaki soğukluk sona ermiş; birbirini bilen, tanıyan, anlayan ve birbirine güvenen insanlar işlerin başına geçmiş bulunmaktadır. Geçmiş dönem; hatta merhum Özal'dan sonraki tüm hükümet dönemleri maalesef milletimiz ve devletimiz için kayıp dönemlerdi. "Fetret" devrinin bu denli geri kalmışlığı, süratle bertaraf edilmelidir. Milletimiz, başta demokrasi ve onun nimetleri olmak üzere hizmetin her çeşidine susamıştır. Devlet-millet kaynaşmasını temin edeceğimiz yeni dönemde; milletçe el ele vererek aydınlık yarınlara doğru hızla koşmalıyız.