Herkese görev düşüyor

Türkiye'miz, çok önemli bir 'yargı' sürecinden geçiyor. Malum, demokratik hayatımızda geçirdiğimiz önemli yargı sınavlarının hemen hiçbirisini kazanabilmiş ve; ne güzel, Türkiye'de de hakimler var, diyebilme şuuruna erememişiz. Daha dün, Susurluk soruşturmalarında gereği yapılabilseydi; bugün, sil baştan yapmayacaktık! Orada çok önemli bin fırsat kaçırıldı. Bilindiği üzere; TBMM Susurluk için bir Komisyon kurmuştu. Bu Komisyon'a, ifade vermek üzere davet edilen Veli Küçük'e, Genelkurmay Başkanlığı tarafından gerekli izin verilmemişti. Soruşturma da tabiatıyla akim kalmıştı. Merak edilen konu, Türkiye'miz böylesi olumsuzluklarla daha ne kadar yaşayacağı idi. Çünkü o vakitler, ne siyasi erkte, ne yargı erkinde ve ne de sivil ve askeri bürokraside böyle bir irade mevcut değildi. AB sürecindeki bir ülkenin, bütün bu olumsuzluklarla yoluna devam edebilmesinin imkan ve ihtimali yoktu. Siz, içeriden istediğiniz kadar kapalı kutu olmaya devam edin; bütün bu yaptıklarınız, devekuşu misali başınızı kuma sokmaktan öte bir mana ifade etmeyecektir. Zira, mızrak çuvala sığmamaktadır! Bırakınız; İttihat Terakki'nin gününden beri, devlet eliyle işlenen fail-i meçhul cinayetleri! Devlet-millet hayatımızın son çeyrek asrını mercek altına alabilsek; bunların sorumlularını yakalayıp cezalandırabilirsek bile, düzlüğe çıkabileceğiz ama... İktidarıyla, muhalefetiyle; medyasıyla, sivil toplum kuruluşları ile ve sivil ve askeri bürokrasi ile herkese görevler düşüyor. El birliği ile bu ayıptan kurtulmalıyız. Kimse, kenara çekilip; bana ne, diyemez! Dikkat edilmesi gereken çok önemli diğer bir husus; her kişi, kurum ve kuruluşun kanunlar dairesinde söz edip, harekette bulunmasıdır. Bilinmelidir ki, söz ve davranış olarak, kanun dışına her çıkış, işi sulandırmak ve yokuşa sürmektir. Siyaset, iktidar ve muhalefetiyle; yargının arkasına siyasi iradeyi, kararlılıkla ve müştereken koymalıdırlar. Böylece ne iktidar ve ne de muhalefet, bu işten kendisine siyasi rant sağlayamaz.