Korku ve vehimler

Gerçek demokrasiye geçemeyişimizin yegane sebebi korku ve vehimlerdir. Biraz dikkat edilirse görüleceği üzere; başta bölünmek olmak üzere; devletin asli unsurlarını kaybedeceğiz endişesiyle demokrasimizi âdeta cendereye sıkıştırmış durumdayız. Vaktiyle IMF'nin reçetelerini uygularken bize öğütlenen kemer sıkma politikaları misali; siyasi hayatımızda da insan hak ve hürriyetlerini kısıtlamayı maharet bilmişiz. Bu bilgeliğimiz sayesinde ülkemizi bölünmekten ve sahip olduğumuz değerleri yitirmekten kurtarmışız! Halbuki; bilmeliyiz ki, bütün bunları koruyabilmenin yolu daha çok demokrasidir. Başka bir ifadeyle mevcut demokrasiyi daha da geliştirmek; katılımcı demokrasiye geçerek, yerinden yönetimi gerçekleştirmektir. Bir sistem düşününüz ki korku ve vehimler üzerine kurulu; bununla nereye kadar gidilir? Hatırlayınız; 1982 anayasasını yapmak isteyen askerler; 'bu elbise (önceki 1960 anayasası) bol geldi; daraltmalıyız' diyerek yeni ve daha vesayetçi bir anayasa yazdırdılar. O gün bugündür, yapılan onlarca değişikliklerle mevcut anayasa yamalı bohçaya döndü. Tümü değiştirilmeye kalkışılınca nelerin olduğu cümle âlemin malumudur. Bu kez kısmi bir değişiklik için yola çıkıldı. Muhalefet partilerinin nasıl direndiği ortada! Varlarını yoklarını ortaya koyarak, bu değişikliklerin yapılmaması için çaba sarf ediyorlar. İktidar, bu değişiklikleri hizmetlerin önünü açmak ve ülkeyi ilerilere taşıyabilmek için yapıyor. Yani milletin refahı ve hukuku için yapıyor. Bu iktidar bugün varsa yarın yoktur. Yapılmak istenen tüm düzenlemeler, batı demokrasilerindekilerle bire bir örtüşmektedir. AK Parti yeni bir şey ihsas ediyor değil ki; gerçek demokratik idarelerde nasılsa onları getirmek istiyor. Mevcut anayasa ile gelen tüm iktidarlar, mesaisinin çoğunu bürokrasi ile boğuşmakta harcıyor. Bu engeller aşılıp, mesailer millete hizmet yolunda harcansa kötü mü olur? Muhalefetin bu denli engelleyici gayretkeşliğinin altında millete güvensizlik yatmaktadır. Millete gitmek istemeyen zihniyetlerden, millete ne fayda gelir?