Lider ve genel başkan

Herkes genel başkan olabilir ama liderlik ayrı bir iştir ve herkesinin harcı değildir. Dolayısıyla her genel başkan lider değildir. Lider; nisan yağmuru damlasının istiridyenin karnında seneler senesi için için imbiklenerek inciye dönüşmesi misali oluşur. Kişileri genel başkanlığa şartlar getirir ama, kişinin lider olması kendi şahsına bağlıdır. Şayet, gerekli donanımı varsa; her fırsatta karizmasını sergiler ve beklenilen lider olur. Hak yahut batıl; liderin mutlaka inandığı bir davası vardır. Davası olmayan lider olmaz. Siyaset ve devlet adamlarının lider olması, davalarının millet olmasıyladır. Bunun için de milletine sevdayla bağlı olmak ve ona hizmeti şiar edinip ibadet aşkıyla yapmakla olur. Dikkat edilirse lider; milletine hükmeden, ona tepeden bakan, milletinin değerleriyle hemhal olmayan, idare-i maslahatçı yani eyyamcı, sıradan kişilerden olmaz. Bu tipler, hasbelkader genel başkan olurlarsa da, gelirler; ve geldikleri gibi giderler. En ufak bir nam ve nişanları olmadığından; en kısa sürede unutulmaya mahkûmdurlar. Demokrasi tarihimiz boyunca gelip geçen onca siyasi parti genel başkanlarına bakın; hangisi milletin hafızasında ve gönlünde yer etti? Merhum Adnan Menderes ile millet, ekmekle tanıştı ve karnı doydu. Günümüz nesillerine bu durumu anlatamazsınız, zira milletin aç bırakılabileceğini düşünemezler bile! İnönü CHP'sinin tek parti iktidarı tuzu, gazı, bezi, şekeri, ekmeği karneye bağlayarak millete ağaç kabuklarını kemirtti. Manası yok edilen millet, maddeten de sıfırı tüketmişti. Merhum Menderes'le işle ve aşla tanışan milletin karnı doydu. Merhum Özal'la millet, ayağındaki birçok prangadan kurtulup dış dünya ile entegre olmayı başardı. Recep Tayyip Erdoğan ile de millet, vesayet rejiminden kurtulup hürriyetine kavuşuyor. Üstelik hem maddede ve hem manada gerçek hürriyetine kavuşuyor. Milletin bağrından çıkan ve bağrına bastırdığı bu üç lider asla unutulmaz ve her daim hayırla yâd edilir. Bir fani için bundan daha büyük bir şeref ve izzet olamasa gerektir...