Muhalefetin sorumsuzluğu!

Demokrasilerde muhalefet, en az iktidar kadar önemlidir. Demokrasiye geçtiğimiz 1950 yılından beri ne çektiysek sorumsuz muhalefetten çekmekteyiz! Bizde, muhalefeti İsmet İnönü, iktidarın her türlü icraatına karşı gelmek, onu karalamak şeklinde anlamış ve CHP'lilerin de böyle anlamaları gerektiğini öğütlemiştir. Hatırlayın; oğlu Erdal İnönü de Özal'ın icraatlarına devamlı karşı olunca, gazeteciler kendisine sorarlar: "Efendim; Özal'ın yapmakta olduğu şu şu hususların yanlışlığını söylüyorsunuz ama doğrusunu açıklamıyorsunuz!" Erdal İnönü kendi üslûbuyla cevap verir: "Eee... Ne yani; doğrusunu söyleyelim de iktidar bizden kopya mı çeksin?!." İşte, bizdeki muhalefet anlayışı budur. Bu muhalefet duruşunun millet tarafından anlaşılma derdi yoktur! Zira bizdeki muhalefetin (CHP) iktidara gelme hesabı yoktur. Onların işi gücü kara çalmak ve iktidarların yaptıklarını kötülemektir. Bundan dolayıdır ki, şu denli fıkralar boşuna söylenmemiştir. İsmet İnönü ile Osman Bölükbaşı aynı uçakta seyahat etmektedirler. İnönü, torununu Bölükbaşı'ya gönderir ve "Dedem, aşağıya bir para atmanızı rica ediyor. Bir köylü bulunca sevinir diyor; efendim!" deyince Osman Bölükbaşı şöyle cevap verir: "Dedene söyle; kendisini uçaktan atsın da bütün bir millet sevinsin!.." Dün olduğu gibi bugün de toplumumuzun ayrışmasından şikayet ediyoruz. Bu ayrışmanın müsebbibi (sorumlusu) olarak da iktidarla muhalefet devamlı olarak birbirlerini suçluyorlar. Halbuki, hiçbir demokratik iktidar bu yönde eylem ve söylemde bulunmaz, bulunamaz! Öyle olunca; iktidar binmiş olduğu dalı kesmiş olur. Ama, sorumsuz muhalefet bunu pekala yapar. Nitekim yapmaktadır da... Düzgün işleyen demokrasilerde iktidar ve muhalefet sorumluluk duygusu içinde hareket etmeli ve asla birisi; "benden sonrası tufan" ve diğeri de "benim olmadığım yerde kimseye hayat hakkı yoktur" dememelidir. Bu ülke hepimizin ve bizler burada birlikte yaşamak zorundayız...