Özal'ı hasretle anıyor ve arıyoruz

Bizim gibi, sistemi ve kurumları oturmamış ülkelerde liderin önemi izahtan varestedir. Hele de, yine bizim gibi başa bağlı milletlerde lider, toplumun olmazsa olmazıdır. Şu hususu altını çizerek vurgulayalım ki, Özal gelinceye kadar, ülkemizin yönetimi adı konulmamış komünistti! 1950-1960 arasında, merhum Menderes döneminde, demokrasiyi yalnızca bir nebze yaşadık. Türk Cemiyeti'nin ağzına sürülen bu bir parmak bal, çok ama çok görülmüş olacak ki, o günkü iktidar zorla alaşağı edildi; mensupları zindanlara gönderilip, lider kadrosuna darağacı reva görüldü. Bütün bu rezillikler bir tarafa; gelecek iktidarları muktedir kılmamanın yolları bulunarak resmileştirildi! Bundan dolayıdır ki, daha sonra yüzde 52 oy alarak tek başına iktidar olan Süleyman Demirel bile asla muktedir olamamış ve kendi tabiriyle 'rodeoculuk' oynamıştır! İste, merhum Turgut Özal böylesine toz-duman ortamında iktidara geldi (1983). Cebinizde yabancı para veya sigara olduğunda, eroin bulunduran muamelesi görürdünüz! Yoklukların kol gezdiği ülkemiz, kaçakçı cennetine dönmüştü. Türk müteşebbisine dış pazarlar, güneşte bilinirdi! Özal'ın tek bir şansı vardı; o da devleti, devletin işleyişini çok iyi bilmesi idi. Geride önemli bir husus kalmıştı ki, senelerce birlikte çalıştığı Süleyman Abisinde bu durumdan eser yoktu! O da risk almaktı. Özal, bu riski aldı; hem de fazlası ile. O güne kadar, tabu haline getirilmiş bulunan 141, 142 ve 163. maddeleri bir çırpıda kaldırıverdi. Fikir, inanç ve vicdan ile teşebbüs hürriyetlerinin önündeki dağları yıktı. Ufak tefek tepecikler kaldı; onları kaldırmaya ömrü vefa etmedi. Bugün, Tayyip Erdoğan, bir yoldan ilerliyor ve Türk toplumunun önündeki engelleri bir bir aşabiliyorsa; bu, merhum Özal'ın açtığı kapı sayesindedir. Özal'ın yaptıkları veya yapamadıkları bir kenara... Özal öyle önemli bir şey yaptı ki, bundan sonra yapılabilecekler hep bu sayede olacak. Hem de ya olacak, ya olacak! O da ne; biliyor musunuz? Kafamızdaki tabuları yıktı; yani zihniyet inkılabını gerçekleştirdi. Yetmez mi? Bu yüzden Tonton Amcayı hasretle anıyor ve arıyoruz. Ruhu şad olsun! Kabri nurla dolsun!