Psikolojik savaş

Ülkemizde düşünen tüm beyinlerin ortak kanaati; demokrasimizde ilerleme olmayışının en önemli sebebi hemen her on senede bir yapılan askerî darbelerdir. Askerî darbeler, siyaseti yasakladığı gibi, siyasî kurumları ortadan kaldırıp siyasetçileri âdeta biçiyor! Her askerî darbenin mantıksız da olsa, elbette bir mantığı olacaktır! Bu hususu temin maksadıyla geliştirilen ve toplum üzerinde, kesif şekliyle denenen yöntem ise, psikolojik savaştır. 1960 askerî darbesi öncesi; CHP artı ordu eşittir iktidar tekerlemesine 1980 darbesinden sonra CHP artı ordu artı yargı eşittir mevcut iktidarı alaşağı etmek şeklinde tecelli etti. Akla hayale gelmedik psikolojik savaşlar neticesinde oluşturulan ortamlar, bu zihniyetlerin kısa süreli iktidarlarına meydan vermiş olsa da; ilk yapılan seçimlerde, bütün bu gayretlerin boşuna yapılmış olduğu çok acı şekilde görüldü. Çünkü, her ihtilal sonrası mağdur edilen siyasî partinin iktidarı ile karşılaşıldı. İstisnasız her parti ve siyasetçi için böyle oldu. Dolayısıyla, psikolojik savaş mihrakları, alenen askerî darbeler yerine yeni bir yöntem geliştirdiler. 28 Şubat post modern darbesi bu duruma tipik örnektir. Bu tür darbe akabinde de sonuç değişmedi ve; sun'i olarak oluşturulan fetret devrinden hemen sonra yapılan ilk genel seçimlerde, karşıt olunan ve al aşağı edilen siyasetin yeniden ve daha gür bir seda arz-ı endam ettiği görüldü. Bütün bu yapılanlardan sonra görüldü ki, bu yama artık dikiş tutmamaktadır! Dizayn etme, dayatma ve göz boyama vb. yöntemleri ile bu toplum yönlendirilemez. Toplum, seçtiği iktidarına yapılanları asla affetmiyor. Günü geldiğinde cevabını veriyor. Acizane bir dost tavsiyesi yapalım: Bakınız Sovyetler gibi zorba bir imparatorluğu yalnızca faks param parça etti. Faksın sağladığı haberleşmeye o katı rejim dahi dayanamadı. Bugünkü iletişim teknolojisi ile kimsenin yaptığı yanına kâr kalmaz; kalmıyor da! Darbeler nasıl demokrasimizi kesintiye uğratıp gelişmesini önlemiş ise, gelişen iletişim teknolojisi de gerçek demokrasiyi kurup kurumsallaştıracaktır. Herkes ayağını denk alsın!..