Ramazana dair -1-

Karşılığı insan idrakine sığmayan çok mübarek bir ayı yaşıyoruz. Böyle olduğunu; '...onun ecrini ve karşılığını ancak ben bilirim ve veririm' buyuran cenab-ı Hakk bildiriyor. Yanmak manası olan ramazanın yakmayacağı günah yoktur. Yeter ki onu layık-ı veçhile tutabilelim. Ramazan asla, yalnız bedeni aç bırakmak değildir. Her şeyden önemlisi; İslamiyet'te niyet, amelden önce gelir. Demek oluyor ki, öncelikle kalbimizi düzeltip ihlasla niyet edeceğiz. Yalnız bedeni aç bırakmaya değil; bunun yanında tüm nefsi arzularımızı da gemleyeceğimizin, hem kavli ve hem de fiili sözünü verip gereğini en güzel şekilde ifa edeceğiz. İslamiyet'in tarifindeki; Allahü tealanın emirlerini üstün bilip onlara gerekli ta'zimi, hürmeti göstermek ve O'nun mahlukatına karşı şefkat ve merhametli olmayı ramazan ayında, gücümüz nispetinde doruğa çıkarmak durumundayız. Ağzımızla sözde yemek yemeyip; gıybetle, gerçekte ölü kardeşinin etini yemekle oruç tutulmaz! Malum; nefs insana hep kötülük yaptırmak ister; o ne istiyorsa onun zıddını yapmakla mükellefiz. Kendiliğimizden yapmayıp, karşımızdakilerin zorlamaları olsa bile; ramazanda olduğumuzu hatırlayacağız ve gerektiğinde de aynı durumu muhataplarımıza hatırlatacağız. Yine malum; ramazanda şeytanlar bağlı olduğuna göre; yalnızca nefsimizle, onun istekleriyle ve kötü arkadaşlarla karşı karşıyayız. Ramazannın dışında da şeytana 'eüzü' çekince bırakıp gider. Ama nefs öyle değil; insanoğlunun bu en büyük düşmanı herkesin içinde ve ölünceye kadar da terk etmez. Her an saldırı halindedir; özellikle de ibadet ve taat esnasında! Ramazan, diğer zamanlara benzemez. Onun ecri nasıl misilsiz ise; ramazanda işlenen günahın da karşılığı misliyledir. Yine bizim dinimizde, günahlardan sakınmak, farzları yapmaktan önce gelir. Sevgili Peygamberimiz buyuruyor ki: 'Allahü teala ramazan ayında günah işlemeyi terk eden kimsenin on bir aylık günahını bağışlar, mağfiret eder.' Bu mübarek günde hep birlikte bağışlanmak dileklerimizle...