Siyasi tansiyon

29 Mart mahalli seçimleri, adeta genel seçim havasına büründü. Liderler, siyasi tansiyonu gün geçtikçe daha da arttırıyor. Ana muhalefet partisi genel başkanı Deniz Baykal, daha şimdiden havlu atmış gibi!. Ne demek; iktidar partisinin oyları yüzde 52'nin altına inerse başarısız olur? Dünyada küresel kriz var ve bunun ülkemize olan yansımaları malum. Üstelik, mevcut iktidar partisi altı senedir iktidarda bulunuyor. Yani üzerinde iktidar yıpranışı olduğu halde; muhalefet bu durumu fırsat bilip, iktidara alternatif olmayı düşüneceğine, topu taca atmayı maharet biliyor! Zaten Deniz Baykal yönetimindeki CHP'nin iktidar olma gibi bir arzusu, dün olmadığı gibi bugün de yoktur. Bunu biz değil, kırk yıllık CHP'liler söylüyor. Bu yüzden olacak ki, Deniz Bey, meydanlar yerine Ankara'yı yeğliyor. Buna rağmen, Deniz Bey, bir şeyi iyi beceriyor; o da, oturduğu yerden siyasi tansiyonu arttırmaktır. Şayet, iktidar partisi de ona uysa idi; ortam çamurdan geçilmezdi. Bereket versin ki, Başbakan Erdoğan, ahlak dışı çıkışlara aynıyla mukabelede bulunmuyor. Kem söz sahibine aittir diyerek, hizmetlerine ve önümüzdeki dönemlerde yapacaklarını anlatmaya devam ediyor. Başbakan, ayrıca bir kararlılığı sergiliyor ve diyor ki: Şayet seçimden birinci parti olarak çıkmazsam siyaseti bırakırım. Siyasette bundan büyük bir risk olabilir mi? Bu riski Başbakan alıyor da aynı şekilde muhalefet partileri neden almıyor veya alamıyorlar? Üstüne üstlük, bir meczubun veya bir provokatörün açmış olduğu dövizinde yazan 'padişah' sözcüğü ile Başbakanı suçlamaya yelteniyorlar. Padişahlık, partisi yenilgi üzerine yenilgi almasına rağmen koltuğa yapışmak ve ondan ayrılmamak değil midir? Bu durumun da şaheser mümessilleri bizdeki muhalefet liderleri değil de kimlerdir?! Siyasetçi, ön tıkamamalı; seçim yenilgisi aldığında koltuğunu derhal terk etmeli ve böylece partisinin önünü açmalıdır. Aksi takdirde, bir süreliğine kendisi koltuğa yapışır ama, partisi asla iktidar yüzü göremez. Gerçi CHP, bugüne kadar hep demokrasi dışı yollarla iktidara gelmeye alışık bir siyasi parti.. Ama, görünen o ki, bundan böyle, iktidarların yolu yalnızca sandıktan geçeceğe benziyor. Aklı olan siyasetçiler, dertlerini millete anlatsın ve yalnızca milletten icazet almanın yollarını arasın!